Άρθρο στην εφημερίδα “ΑΡΙΣΤΕΡΑ” _Μια “επισφαλής ανάπτυξη”_

Η κυβέρνηση της Ν.Δ., όπως άλλωστε έκαναν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, προβάλλει την «ισχυρή ανάπτυξη», ως το πιο σημαντικό της επίτευγμα. Με τον όρο «ανάπτυξη» εννοεί βεβαίως την αύξηση του ΑΕΠ ανεξάρτητα από τη διανομή του, αλλά αυτό δεν την εμποδίζει να χρησιμοποιεί την αύξηση αυτή ως τον κεντρικό νομιμοποιητικό μηχανισμό της πολιτικής της. Η ιδέα στην οποία στηρίζεται αυτός ο μηχανισμός, είναι ότι αφού αυξάνει ο πλούτος της κοινωνίας, έστω και ψίχουλα θα φτάσουν κάποτε σε όλους.

Στο άρθρο αυτό θα προσπαθήσω να δείξω ότι η ανάπτυξη αυτή είναι βεβαίως καπιταλιστική, αλλά διακρίνεται κι από ορισμένες ιδιαιτερότητες που αναδεικνύουν την “επισφάλεια” σε κύριο χαρακτηριστικό της. Και με την έννοια ότι η συνέχιση αυτής της ανάπτυξης -η διατηρησιμότητά της-  είναι επισφαλής, και με την έννοια ότι η ανάπτυξη αυτή δημιουργεί επισφαλείς θέσεις εργασίας, επισφαλή εισοδήματα, επισφαλές κοινωνικό κράτος, επισφαλές περιβάλλον.

Είναι γεγονός ότι ο ελληνικός καπιταλισμός κατά τη δεκαετία του ’90 είχε στη διάθεσή του ένα συνδυασμό ευνοϊκών παραγόντων που επέτρεψαν την επιτάχυνση της συσσώρευσης και της συγκέντρωσης του κεφαλαίου.

Βασικοί τέτοιοι παράγοντες ήταν η μαζική εισροή οικονομικών μεταναστών, η εισροή ευρωπαϊκών πόρων και το άνοιγμα των αγορών των Βαλκανίων στα ελληνικά προϊόντα.

Το φτηνό και χωρίς διαπραγματευτική δύναμη εργατικό δυναμικό των μεταναστών επέτρεψε να επιβιώσουν οικονομικές δραστηριότητες χαμηλής ανταγωνιστικότητας που αλλιώς θα είχαν καταστραφεί. Οι πόροι από την Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά τη χαμηλή τους απορροφητικότητα και την κακοδιαχείριση, συνέβαλλαν στη διεύρυνση της απασχόλησης και των υποδομών. Τέλος, το άνοιγμα των βαλκανικών αγορών και οι χαμηλές απαιτήσεις τους σε όρους ποιότητας και προδιαγραφών επέτρεψε την εξαγωγή προϊόντων που δεν μπορούσαν να εξαχθούν στις απαιτητικές αγορές της Ε.Ε.

Οι παράγοντες αυτοί, που έπαιξαν κυρίαρχο ρόλο και ερμηνεύουν τη σχετικά υψηλή ανάπτυξη του ΑΕΠ κατά τη δεκαετία του ’90, συνεχίζουν να ασκούν την επιρροή τους και κατά την τρέχουσα δεκαετία με μειούμενη όμως δυναμική.

Και τούτο γιατί ο αριθμός των μεταναστών τείνει να σταθεροποιηθεί και η μερική έστω νομιμοποίησή τους ενισχύει την τάση σύγκλισης των αμοιβών τους προς εκείνες των Ελλήνων εργαζομένων. Οι πόροι του Δ’ ΚΠΣ είναι αναλογικά μικρότεροι και έχουν ημερομηνία λήξης. Οι αγορές των Βαλκανίων θα παραμείνουν ανοιχτές, αλλά θα γίνουν πιο απαιτητικές.

Παρά την αποδυνάμωση, όμως, των παραγόντων αυτών, η αύξηση του ΑΕΠ μετά το 2000 όχι μόνο συνεχίσθηκε, αλλά έγινε και ισχυρότερη υπερβαίνοντας το 4% κατά μέσο όρο. Πέραν της πρόσκαιρης συμβολής των Ολυμπιακών έργων, ο νέος προωθητικός παράγοντας που αναδείχθηκε ήταν ο υπερδανεισμός των νοικοκυριών λόγω της μείωσης των επιτοκίων, η ανάπτυξη της οικοδομής και της κερδοσκοπίας πάνω στη γη.

Ο δανεισμός των νοικοκυριών από 17% του ΑΕΠ το 2000 έφτασε το 37% το 2005 με τάσεις ισχυρής περαιτέρω αύξησης. Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας το 50% της αύξησης της ιδιωτικής κατανάλωσης οφείλεται στην πιστωτική επέκταση, δηλαδή το δανεισμό. Αν στο δανεισμό των νοικοκυριών προσθέσουμε το δανεισμό του κράτους και των επιχειρήσεων προκύπτει ότι για κάθε 1€ που αυξάνει το ΑΕΠ, αυτό το αθροιστικό χρέος αυξάνει κατά 2,5 €. Η «ισχυρή ανάπτυξη» λοιπόν είναι μια υπερχρεωμένη ανάπτυξη που εξαρτάται σε πρωτοφανή βαθμό από το δανεισμό.

Είναι διατηρήσιμη αυτή η, μέσω του δανεισμού, επέκταση της ανάπτυξης; Εξαρτάται. Αν τα δάνεια χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία νέων περιουσιακών στοιχείων και νέων εισοδημάτων τότε η ανάπτυξη αυτή μπορεί να συνεχίζεται όσο θα επιτρέπει η δυνατότητα ανάληψης νέων δανείων. Όμως, ένα μέρος τουλάχιστον νέων δανείων χρηματοδοτεί τρέχουσες καταναλωτικές ανάγκες. Το βέβαιο είναι ότι ένα μέρος των μελλοντικών εισοδημάτων θα δεσμεύεται για την εξυπηρέτηση παλαιότερων δανείων. Αυτό θα οδηγήσει σε μείωσης της αποταμίευσης άρα και της κατανάλωσης και των επενδύσεων. Για τους λόγους αυτούς μάλλον έχει δίκιο η Τράπεζα της Ελλάδας όταν εκτιμά ότι αυτή η ανάπτυξη «δεν είναι βιώσιμη». Βέβαια, η Τράπεζα της Ελλάδας  ζητά τον «οικονομικό μετασχηματισμό», εννοώντας μ’ αυτό την ενίσχυση των επιχειρηματικών επενδύσεων και των εξαγωγών μέσω μιας πιο αυστηρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής. Αυτή η ισχυρή ανάπτυξη είναι, συνεπώς, εξαιρετικά επισφαλής ως προς την προοπτική της. Ακόμη και μια ήπια ύφεση ή μια διεθνής αναταραχή  μπορεί να  μετεξελιχθούν σε μια μακροχρόνια στασιμότητα ή και κρίση, όπως συνέβη στην Πορτογαλία.

Ας υποθέσουμε όμως, ότι παρά τις εκτιμήσεις τόσο τις δικές μας αλλά και της Τράπεζας της Ελλάδας, η σημερινή ισχυρή ανάπτυξη συνεχίζεται. Τι μπορούν να περιμένουν οι εργαζόμενοι αλλά και η κοινωνία συνολικά απ’ αυτήν;

Όπως και η Τράπεζα της Ελλάδας διαπιστώνει, η ως τώρα ισχυρή ανάπτυξη δεν επέφερε μείωση ούτε των κοινωνικών ανισοτήτων ούτε της φτώχειας. Πράγματι, για να περιορισθούμε σε έναν μόνο δείκτη, το μερίδιο των μισθών έπεσε στην κατανομή του εθνικού εισοδήματος από 66,7% το 2000 στο 64,8% το 2005. Η φτώχεια όπως τη μετρά η EUROSTAT είναι σταθερή στο 20 – 22%.

Όμως η φτώχεια, διαχέεται σε ευρύτερα στρώματα, αν όχι με τη μορφή της ανέχειας, με τη μορφή της στενότητας ή της ανασφάλειας. Έτσι το 66% των μη φτωχών νοικοκυριών δηλώνουν, σύμφωνα με μια έρευνα της ΕΣΥΕ, μέτρια έως πολύ μεγάλη δυσκολία να καλύψουν τις τρέχουσες συνήθεις ανάγκες τους.

Η ανεργία, παρά την ισχυρή ανάπτυξη παραμένει σε υψηλά επίπεδα και νέες θέσεις εργασίας δημιουργούνται κυρίως σε επισφαλείς τομείς όπως εμπόριο, πωλήσεις, οικοδομή, ταβέρνες, εστιατόρια, κλπ είναι δε  πολλές απ’ αυτές θέσεις μερικής απασχόλησης, πρόσκαιρες “δουλίτσες”, συμβάσεις έργου ή ορισμένου χρόνου.

Τα κέρδη, στο μεταξύ, δεν είναι απλώς προκλητικά υψηλά. Το πιο σημαντικό είναι ότι αυξάνουν ταχύτερα από την αύξηση του τζίρου, τροφοδοτώντας έτσι έναν πληθωρισμό κερδών που κατατρώγει την ανταγωνιστικότητα των διεθνών τιμών και γίνεται στη συνέχεια μέσο πίεσης για καθήλωση των μισθών και απολύσεις.

Τέλος, αυτή η «ισχυρή ανάπτυξη» συνεισφέρει, ολοένα και λιγότερα έσοδα στο κράτος λόγω της εκτεταμένης φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής. Έτσι, τα φορολογικά έσοδα από 26,5% του ΑΕΠ το 2000 έπεσαν στο 23% το 2006. Αυτή η μείωση των φορολογικών εσόδων του Κράτους, οδηγεί σε υποχρηματοδότηση της Δημόσιας Παιδείας και Υγείας, και καθιστά επισφαλές το μέλλον της κοινωνικής ασφάλισης και του κοινωνικού κράτους συνολικά. Πρόβλημα που  επιτείνεται από τους υπέρογκους εξοπλισμούς, την αύξηση του κατασταλτικού και του ποινικού κράτους δηλαδή των δαπανών για το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, και τη σπατάλη που προκαλεί η κομματική και πελατειακή λειτουργία του κράτους.

Έτσι, αντί να γίνεται αναδιανομή και να αμβλύνονται κάπως οι ανισότητες που προκαλεί η «ανάπτυξη», μέσω του προϋπολογισμού, γίνεται ακριβώς το αντίθετο: αυξάνει η ανισοκατανομή και διευρύνονται οι ανισότητες που πρωτογενώς δημιουργούνται. Ιδίως επί ΝΔ, σε κύρια πηγή δημόσιων εσόδων αποδείχνονται οι έμμεσοι φόροι, που πλήττουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα, ενώ τα έσοδα από τη φορολογία του κεφαλαίου μειώνονται παρά τα υψηλά κέρδη.

Ένα βασικό συμπέρασμα, που προκύπτει, είναι ότι το καθεστώς συσσώρευσης του κεφαλαίου και η κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη πολιτική συνθέτουν ένα μοντέλο ανάπτυξης το οποίο πρωτογενώς και ενδογενώς παράγει ανισότητες και επισφάλειες σε πολλά επίπεδα.

Το θέμα επομένως δεν είναι ότι αυτή η «ισχυρή ανάπτυξη» είναι καλή αλλά «δεν διαχέεται ακόμη επαρκώς σε όλη την κοινωνία» όπως λέει η Ν.Δ. αλλά και το ΠΑΣΟΚ. Το θέμα είναι ότι αυτή η ανάπτυξη είναι που δημιουργεί ανισότητες χωρίς, λόγω και της ασκούμενης πολιτικής, να παρέχει τα μέσα για τη, δευτερογενή έστω, άμβλυνσή τους. Με αποτέλεσμα, οι ανισότητες, και οι επισφάλειες να διαχέονται σε ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας, πολύ πάνω από το όριο που ορίζει η «γραμμή φτώχειας» όπου και αν την τοποθετήσουμε.

Νομίζω ότι αυτή η πραγματικότητα θέτει ορισμένα προβλήματα μερικότερου αλλά και γενικότερου χαρακτήρα. Στα πρώτα, θα ήθελα να αναφέρω, τον κίνδυνο, μέσα σ’ αυτή τη διάχυτη ανασφάλεια να χαθούν τα ιδιαίτερα προβλήματα των πιο φτωχών και πιο σκληρά δοκιμαζόμενων κοινωνικών ομάδων, οι οποίες συχνά δεν έχουν και τη δυνατότητα να διεκδικήσουν ούτε καν να φωνάξουν.

Στα γενικότερου χαρακτήρα προβλήματα θα ανέφερα, την ανάγκη ενός κοινωνικού αγώνα αλλά και μιας αριστερής πολιτικής που θα συνδυάζει την αναγκαία αναδιανομή με την ανάγκη συνολικότερης αλλαγής του κυρίαρχου μοντέλου ανάπτυξης. Διότι, χωρίς μια πιο ενεργητική, δυναμική και ενιαία παρέμβαση της Αριστεράς, αυτή η αλλαγή του μοντέλου και πάλι θα γίνει, θα γίνει όμως με μια ακόμη πιο σκληρή, σε βάρος των εργαζομένων, αναδιανομή και με ακόμη μεγαλύτερες επισφάλειες για τον κόσμο της εργασίας, την κοινωνία, ως σύνολο, και το περιβάλλον.

(Για περισσότερα στοιχεία για την κυβερνητική πολιτική, βλέπε στη Γραπτή Εισήγησή μου για τον Προϋπολογισμό έτους 2007 στην ηλεκτρονική διεύθυνση: www.dragasakis.gr)

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,887

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Στο Περιστέρι. Η Δυτική Αθήνα υπερψηφίζει την πρόταση προοδευτικής αλλαγής του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ για #ΔικαιοσύνηΠαντούΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 1η ΟΜ Περιστερίου Συριζα Προοδευτική Συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ Πετρούπολης Σύριζα Αιγάλεω ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Σύριζα Προοδευτική Συμμαχία Αγίων Αναργύρων 3η ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 2η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 5η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου "Νέα Ζωή" Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας Νεολαια Συριζα Περιστεριου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Νεολαία Σύριζα Πετρούπολης Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αιγάλεω #εκλογες2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Μία ημέρα έμεινε για τις #εκλογές2023.Μιά ημέρα για την 21η Μάη.Με αγωνιστικότητα για την πολιτική αλλαγή.Με αποφασιστικότητα ν’ ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις αγωνίες της κοινωνίας.Με αυτοπεποίθηση για την πρόταση προοδευτικής διεξόδου του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ.Με σύμμαχο τον λαό.Με τις τελευταίες συγκεντρώσεις-παράσταση νίκης σε Αθήνα, Πάτρα & Ηράκλειο να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον Αλέξη #Τσίπρα.Μια ημέρα για #ΔικαιοσύνηΠαντού. ΓΔρ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr