Άρθρο στην εφημερίδα “ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ” _Μια απροσδόκητη συνηγορία υπέρ του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος_

ΜΙΑ ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΗ ΣΥΝΗΓΟΡΙΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ ΕΓΓΥΗΜΕΝΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ

Η φετινή ενδιάμεση έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας για τη Νομισματική Πολιτική είχε μια πρωτοτυπία. Η έκθεση αυτή δημοσιεύεται κάθε χρόνο και συζητείται στη διαρκή επιτροπή οικονομικών υποθέσεων, το μήνα Μάρτιο. Η τελευταία, λοιπόν, έκθεση, σε ειδικό πλαίσιο, αναφέρεται στη φτώχεια στην Ελλάδα και επισημαίνει το μέγεθος και την εμμονή του προβλήματος.

Αναπτύσσοντας, προφορικά, την έκθεση, στην επιτροπή της βουλής, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, επεσήμανε το σχετικό σημείο. Μάλιστα έκανε τη συνολικότερη διαπίστωση ότι οι σχετικά υψηλοί ρυθμοί οικονομικής μεγέθυνσης συνοδεύονται από μεγάλες κοινωνικές και περιφερειακές ανισότητες. Αναγνώρισε δε την ανάγκη μιας αναδιανομής, μέσω του προϋπολογισμού, προκειμένου να αμβλυνθούν οι ανισότητες αυτές.

Ενθαρρυμένος από τις αναφορές αυτές, πήρα το λόγο, πρώτα για να χαρακτηρίσω ως «θετικό γεγονός» την αναγνώριση του προβλήματος της φτώχειας από ένα θεσμό όπως είναι η Τράπεζα της Ελλάδας. Και δεύτερο, να επισημάνω το γεγονός ότι η Βουλή, μόλις προ καιρού, απέρριψε πρόταση νόμου που είχαμε καταθέσει για τη θεσμοθέτηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. Δε ρώτησα καν το Διοικητή για τη γνώμη του επί του θέματος. Απλά ήθελα να επισημάνω ότι, σε ένα πρόβλημα που ακόμη και η Τράπεζα της Ελλάδας αναγνωρίζει, η Βουλή, με ευθύνη κυρίως της ΝΔ αλλά και του ΠΑΣΟΚ και του ΚΚΕ, δεν έκανε ούτε ένα μικρό βήμα για την αντιμετώπισή του.

Ο Διοικητής, όμως, έκρινε σκόπιμο να τοποθετηθεί επί του θέματος.

Αρχικά, ο κ. Γκαργκάνας, δεν αμφισβήτησε την αναγκαιότητα ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος. «Υπάρχει κανείς», αναρωτήθηκε, «που δε θα ήθελε το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα;».  Ωστόσο, φάνηκε αντίθετος στη θεσμοθέτησή του με το ακόλουθο, επιχείρημα: «Εάν η οικονομία πέσει σε κρίση», αναρωτήθηκε ο κ. Διοικητής, «τότε ποιος θα πληρώσει το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα;»

Η αρχική λοιπόν κατάφαση γίνεται τελικά οριστική άρνηση. Διότι, κατά τον κ. Γκαργκάνα, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, “προφανώς”, δεν μπορεί να θεσμοθετηθεί σε περιόδους κρίσης. Θα μπορούσε, από οικονομική άποψη, να θεσμοθετηθεί σε φάσεις οικονομικής ανόδου, αλλά “ποιος θα πληρώσει” σε περιόδους κρίσης; Καλλίτερα, λοιπόν, να μην υπάρχει καθόλου το βάρος μιας τέτοιας δέσμευσης.

Η άποψη αυτή, ωστόσο, είναι, νομίζω, ενδιαφέρουσα. Γεννά εύλογα ερωτήματα και γενικότερους προβληματισμούς.

Ενδιαφέρουσα είναι, κατ’ αρχήν, η υπενθύμιση ότι η παρούσα φάση που είναι ανοδική για την οικονομία δε θα είναι αιώνια. Στη θέση της σημερινής οικονομικής μεγέθυνσης, όπου  το εθνικό εισόδημα αυξάνει κάθε χρόνο με ρυθμό 3,5% – 4%, μπορεί να έλθει η πτώση, η συρρίκνωση, η κρίση. Σε μια τέτοια περίπτωση, όλα τα υφιστάμενα προβλήματα, όπως η ανεργία, οι απολύσεις, οι ανισότητες, η φτώχεια, τα ελλείμματα, το δημόσιο χρέος θα διογκωθούν. Ταυτόχρονα, νέα προβλήματα θα κάνουν την εμφάνισή τους με κυρίαρχο ίσως, εκείνο του υπερδανεισμού των νοικοκυριών (και των επιχειρήσεων) πολλά από τα οποία δε θα μπορούν, ενδεχομένως, να εξυπηρετούν τα δάνειά τους. Αυτό θα γίνει η αφετηρία πολλών αρνητικών αλυσιδωτών αντιδράσεων. Ο κ. Γκαργκάνας, δε θεωρεί βέβαιη ή επικείμενη μια τέτοια κρίση. Όμως δεν την αποκλείει. Σωστά, επομένως, από την πλευρά του, επισημαίνει, ότι, κατά το σχεδιασμό του παρόντος, πρέπει να έχουμε κατά νου και τα ενδεχόμενα του μέλλοντος.

Στο μεταξύ, ο καθηγητής κ. Ματσαγκάνης, σε μια παλαιότερη μελέτη του, είχε υπολογίσει το «κόστος» του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος στο 0,23% του ΑΕΠ περίπου. Εμείς, θέτοντας το ελάχιστο όριο σ’ ένα κάπως υψηλότερο επίπεδο, και συνυπολογίζοντας και κάποιο κόστος «διαχείρισης», στην πρόταση νόμου που  επεξεργασθήκαμε, υπολογίσαμε το δημοσιονομικό κόστος από την εφαρμογή της στο 0,3% μέχρι 0,5% του ΑΕΠ, κατά τη φάση της «ωρίμανσης» του θεσμού, δηλαδή σε 5-6 χρόνια, από την υιοθέτησή της.

Το ερώτημα, λοιπόν, του κ. Γκαργκάνα «ποιος θα πληρώσει;» μπορεί να γενικευθεί. Αν ο προϋπολογισμός, στην περίπτωση μιας κρίσης, δε θα είναι σε θέση να εγγυηθεί το  0,5% για το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, τότε πώς θα είναι σε θέση να πληρώσει το 5% που διαθέτει, ήδη, για τις συντάξεις, και πώς θα καλύψει τις υπόλοιπες υποχρεώσεις του προς το σύστημα της υγείας, της παιδείας κλπ;  Είναι προφανές ότι η αμφισβήτηση της σκοπιμότητας του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, με το επιχείρημα μιας ενδεχόμενης κρίσης, περικλείει το σπέρμα μιας αμφισβήτησης κάθε εγγυητικού θεσμού, του ίδιου του κοινωνικού κράτους και της κοινωνικής ασφάλισης.

Η μη θεσμοθέτηση, συνεπώς, του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, δεν αποτελεί καμιά εγγύηση ότι δε θα τεθούν σε κίνδυνο και αυτοί οι θεσμοί. 

Η άποψη που διατυπώνεται ενάντια στο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, εξ αντικειμένου, εντάσσεται σε μια λογική αμφισβήτησης και συρρίκνωσης συνολικά του εγγυητικού ρόλου του κράτους. Και μέσα σ’ αυτήν την πορεία βρισκόμαστε ήδη.

Κακώς, επομένως, ορισμένοι αντιμετωπίζουν το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα ως ένα μεμονωμένο μέτρο. Λογικά και ουσιαστικά, εντάσσεται στο συνολικότερο θέμα του ρόλου του κράτους και ιδιαίτερα του κοινωνικού, στην εποχή μας.

Ας προσπαθήσουμε, όμως, να παρακολουθήσουμε τη συλλογιστική του κ. Γκαργκάνα και να αποκρυπτογραφήσουμε τους φόβους του.

Τι θα συμβεί, δηλαδή, στο ενδεχόμενο μιας κρίσης στην περίπτωση που έχει θεσμοθετηθεί το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα; Η απάντηση εξαρτάται, βέβαια, από την έκταση, το βάθος και τη διάρκεια της κρίσης. Στην πρόταση νόμου που έχουμε επεξεργασθεί, το κατώτατο όριο, η βάση, δηλαδή, του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, ορίζεται ως ποσοστό του κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Άρα, μια μείωση του ΑΕΠ θα προκαλέσει μια αυτόματη προσαρμογή αυτού του ορίου προς τα κάτω. Δε θα συμβεί, όμως, το ίδιο με τα κέρδη. Το κεφάλαιο, θα προσπαθήσει να αυξήσει το ποσοστό κέρδους. Η κρίση, λοιπόν, θα δημιουργήσει μεγάλες δημοσιονομικές πιέσεις, όχι εξαιτίας του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, αλλά εξαιτίας της επιδίωξης του κεφαλαίου να επιρρίψει το βάρος της κρίσης στους εργαζόμενους και στο κοινωνικό σύνολο. Ασφαλώς, θα τεθούν θέματα αναδιανομής. Και ανάμεσα σε κοινωνικές τάξεις και στο εσωτερικό των κοινωνικών τάξεων. Σε μια τέτοια περίπτωση οι ακραία φτωχοί, στους οποίους παρέχει κάποια προστασία το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, θα είναι «μέσα στην εικόνα», δρώντες παράγοντες στη διαμόρφωση των όποιων νέων διευθετήσεων.

Το ακριβώς αντίθετο θα συμβεί, αν το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα δεν έχει καν αναγνωρισθεί ως δικαίωμα και δεν έχει θεσμοθετηθεί. Σε κάθε κρίση τίθενται σε κίνηση “μηχανισμοί”, που, με αδυσώπητη δύναμη, μεταφέρουν το κόστος της κρίσης προς τα κάτω, προς τους κοινωνικά αδύναμους. Το «ξεπέρασμα» της κρίσης θα απαιτεί οι φτωχοί να γίνουν φτωχότεροι και οι ακραία φτωχοί να εξαθλιωθούν εντελώς. Στην περίπτωση, λοιπόν, αυτή, οι φτωχοί, δε θα είναι καν “στην εικόνα”, θα είναι τα πρώτα σιωπηλά θύματα της κρίσης.

Θεωρούμε, παρ’ όλα αυτά, το επιχείρημα του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας ως μια, επί της ουσίας, συνηγορία υπέρ του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος για δύο λόγους:

Ο πρώτος είναι ότι ο κ. Γκαργκάνας, σε αντίθεση ακόμη και με τμήματα της αριστεράς, ορθά αντιλαμβάνεται ότι η λέξη «κλειδί» δε βρίσκεται ούτε στο «ελάχιστο» ούτε στο «εισόδημα». Το ύψος στο οποίο τίθεται το ελάχιστο όριο ασφαλώς έχει τη σημασία του. Όμως, ο όρος που τον ανησυχεί είναι το «εγγυημένο». Είναι, δηλαδή, η αναγνώριση του δικαιώματος σ’ ένα ελάχιστο εισόδημα και η εγγύηση που παρέχεται για την εξασφάλισή του.

Ο δεύτερος είναι ότι το επιχείρημα του κ. Γκαργκάνα, επιδέχεται δυο αναγνώσεις, ανάλογα με το αξιακό πλαίσιο, μέσα από το οποίο βλέπουμε την κοινωνία. Ο κ. Γκαργκάνας λέει ή αφήνει να εννοηθεί, ότι, το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, θα μπορούσαμε και τώρα να το χορηγήσουμε. Στην περίπτωση, όμως, μιας κρίσης, θα λειτουργούσε ως μια “ανελαστικότητα”, ως μια “δυσκαμψία” στη λειτουργία των αγορών και στη δημοσιονομική διαχείριση. Γι΄ αυτό και, υπό το πρίσμα αυτής της λογικής, οι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι ζητούν να μην υπάρχει ούτε «κατώτατος μισθός», ούτε  όριο στις απολύσεις, ούτε εγγυημένες συντάξεις, ούτε γενικότερα, εγγυημένα δικαιώματα, αλλά να υπάρχει ένα καθεστώς πλήρους «ευελιξίας», ώστε το κόστος της κρίσης να μπορέσει να διαχυθεί σε όσους και όσες δεν μπορούν να προβάλλουν ισχυρές αντιστάσεις.

Αυτήν ακριβώς τη διαπίστωση, ότι, δηλαδή, η ύπαρξη ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, μπορεί, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, να λειτουργήσει ως ένα ανάχωμα στη τάση να γίνονται οι φτωχοί φτωχότεροι, ονομάζω απροσδόκητη συνηγορία υπέρ της θεσμοθέτησης του μέτρου αυτού.

Βεβαίως, ακόμη κι αν θεσμοθετηθεί το ανάχωμα αυτό, δεν είναι βέβαιο ότι θα αντέξει. Αυτό, όμως, ισχύει με όλους τους εγγυητικούς θεσμούς. Το ζούμε ήδη με την κοινωνική ασφάλιση. Όλα αυτά είναι συνάρτηση και της πολιτικής και του συσχετισμού των δυνάμεων. Ωστόσο, αν υπάρχει «κάτι», μπορείς να το υπερασπισθείς. Κι αυτό επηρεάζει ήδη το συσχετισμό των δυνάμεων.

Το επιχείρημα, δηλαδή, του κ. Γκαργκάνα, μπορεί να αντιστραφεί. Ακριβώς επειδή, σε περίπτωση μιας κρίσης, οι ανισότητες διευρύνονται ανεξέλεγκτα, μια δημοκρατική κοινωνία πρέπει να αντιμετωπίσει μια τέτοια προοπτική, θωρακισμένη με θεσμούς και μηχανισμούς διασφάλισης της συνοχής και της αλληλεγγύης ως το κοινωνικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση και μιας ενδεχόμενης κρίσης.

Η συζήτηση που προηγήθηκε, αποκαλύπτει, νομίζω, ότι τα επιχειρήματα που διατυπώνονται  ενάντια στη θεσμοθέτηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, ακόμη και όταν επικαλούνται την οικονομική συγκυρία («δεν αντέχει η οικονομία τώρα»), στηρίζονται σε διαρκέστερες πολιτικές και αξιακές επιλογές. Απόψεις, επίσης, που, ακόμη και στο χώρο της Αριστεράς, όπως στο Κ.Κ.Ε., αντιμετωπίζουν το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα μ’ έναν οικονομίστικο τρόπο, ως ένα στενά οικονομικό μέγεθος και μάλιστα έξω από το γενικότερο πλαίσιο της αντιπαράθεσης της εποχής μας, έχουν χάσει τις πιο ουσιαστικές πτυχές του ζητήματος, τις οποίες, ωστόσο, ο κ. Γκαργκάνας και ό,τι, στο επίπεδο των αντιλήψεων, ο ίδιος εκπροσωπεί, δείχνει να έχει αντιληφθεί.

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,888

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Στο Περιστέρι. Η Δυτική Αθήνα υπερψηφίζει την πρόταση προοδευτικής αλλαγής του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ για #ΔικαιοσύνηΠαντούΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 1η ΟΜ Περιστερίου Συριζα Προοδευτική Συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ Πετρούπολης Σύριζα Αιγάλεω ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Σύριζα Προοδευτική Συμμαχία Αγίων Αναργύρων 3η ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 2η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 5η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου "Νέα Ζωή" Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας Νεολαια Συριζα Περιστεριου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Νεολαία Σύριζα Πετρούπολης Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αιγάλεω #εκλογες2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Μία ημέρα έμεινε για τις #εκλογές2023.Μιά ημέρα για την 21η Μάη.Με αγωνιστικότητα για την πολιτική αλλαγή.Με αποφασιστικότητα ν’ ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις αγωνίες της κοινωνίας.Με αυτοπεποίθηση για την πρόταση προοδευτικής διεξόδου του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ.Με σύμμαχο τον λαό.Με τις τελευταίες συγκεντρώσεις-παράσταση νίκης σε Αθήνα, Πάτρα & Ηράκλειο να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον Αλέξη #Τσίπρα.Μια ημέρα για #ΔικαιοσύνηΠαντού. ΓΔρ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr