Άρθρο στην εφημερίδα “ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ”_ Η αποκάλυψη της “Αυγής” και η ταραχή της κυβέρνησης_

 

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ «ΑΥΓΗΣ» ΚΑΙ Η ΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Η αποκάλυψη της «Αυγής» ότι ο πληθωρισμός στη χώρα μας τροφοδοτείται κυρίως από τα υπερκέρδη – είναι δηλαδή κυρίως πληθωρισμός κερδών και όχι κόστους ή ζήτησης – προκάλεσε ταραχή στη κυβέρνηση. Ενόχλησε δε κυρίως όχι τόσο η διαπίστωση αυτή καθαυτή που για πολλούς ήταν ήδη γνωστή, όσο η πηγή της, δηλαδή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

Και ενόχλησε η αποκάλυψη της «Αυγής» διότι γελοιοποιεί την κυρίαρχη άποψη που με τόσο ζήλο προβάλλει η κυβέρνηση αλλά και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Ο τελευταίος, μόλις την περασμένη Κυριακή δήλωνε ότι ο ελληνικός πληθωρισμός «δεν μπορεί να συγκλίνει» με τον αντίστοιχο ευρωπαϊκό, «αν δεν συγκλίνει η αύξηση του κόστους εργασίας» και σχεδόν θριαμβολογώντας κατέληξε: «Είναι απλή αριθμητική». Απλή αριθμητική, δηλαδή, είναι ότι η σύγκλιση του πληθωρισμού μπορεί να επιτευχθεί «είτε με αύξηση της παραγωγικότητας είτε με συγκράτηση του ρυθμού αύξησης των αμοιβών». (Ελευθεροτυπία 26/10/03)

Τα κέρδη προφανώς δεν υπάρχουν στις εξισώσεις του κ. Γκαργκάνα.

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα λέει ακριβώς το αντίθετο. Στην ουσία μας λέει ότι η αύξηση της παραγωγικότητας και η μείωση του «εργατικού κόστους» μεταφράζονται σε αύξηση κερδών και όχι σε μείωση τιμών. Ακριβώς γι’αυτό ο πληθωρισμός δεν πρόκειται να μειωθεί, αν το κεφάλαιο, δεν εμποδιστεί να μετατρέπει σε δικά του οφέλη και την αύξηση της παραγωγικότητας και τη συγκράτηση των μισθών.

Και ήταν τέτοια η ταραχή της κυβέρνησης που αντί να αναγνωρίσει το πρόβλημα και να ανοίξει ένα διάλογο για το πώς μπορεί να αντιμετωπισθεί, με διατεταγμένα δημοσιεύματα (Ελευθεροτυπία 30/10/2003) κατηγόρησε τον Συνασπισμό για….ανευθυνότητα. Και αντί άλλου επιχειρήματος αντέταξε μια άλλη έκθεση (της Commission) η οποία στην ουσία κατηγορεί την κυβέρνηση για πλαστογράφηση των δημοσιονομικών μεγεθών, αφού υπολογίζει το έλλειμμα του προϋπολογισμού σε διπλάσιο απ’ότι η κυβέρνηση. Αντιπαραθέτει δε, παρόλα αυτά, την έκθεση αυτή επειδή η Commission εισηγείται την συγκράτηση των μισθών ως μέσο για να μειωθούν, υποτίθεται, τα ελλείμματα.

Όμως εδώ, από τη μια έχουμε δύο πραγματικά προβλήματα, τον πληθωρισμό και τα ελλείμματα. Από την άλλη έχουμε μια υπόδειξη πολιτικής για μείωση των μισθών.

Στοιχειώδης σοβαρότητα θα απαιτούσε ένα έλεγχο του εάν η υποδεικνυόμενη πολιτική απαντά στα προβλήματα που διαπιστώνονται.

                   ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ

Και σε ότι αφορά το πρώτο πρόβλημα τη σχέση δηλαδή τιμών – μισθών – κερδών οι διαπιστώσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι καταλυτικές. Αλλά και σ’ότι αφορά τα ελλείμματα το να προτείνει κανείς ως μέσο για τη μείωσή τους τη μείωση των μισθών δεν δείχνει μόνο κοινωνική αναλγησία. Δείχνει πλήρη απογείωση από την πραγματικότητα της διάχυτης διαφθοράς που διαλύει τη Δημόσια διοίκηση και αυξάνει το κόστος της, της αδυναμίας απορρόφησης των πόρων του Γ΄ ΚΠΣ που αν εξαιρέσουμε τα συνεχιζόμενα (από το Β΄ ΚΠΣ) έργα, δεν φτάνει ούτε το 5%, την πραγματικότητα των ολυμπιακών σπαταλών που έχουν εκτροχιάσει τον προϋπολογισμό για να περιορισθούμε στα πλέον προφανή. Ποιο από τα προβλήματα αυτά θα έλυνε ή μείωση των μισθών;

Γιατί τότε, θα ρωτήσει κάποιος, η επιτροπή προτείνει μείωση των μισθών; Κατά τη γνώμη μου διότι δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη ότι η ελληνική κυβέρνηση είναι σε θέση να αντιμετωπίσει κανένα από τα προβλήματα αυτά, καμιά από τις πραγματικές αιτίες των ελλειμμάτων. Κι επειδή τα ελλείμματα αποτελούν «ταμπού» για τη Commission μπροστά στην κατάσταση αυτή και τις δυσοίωνες προοπτικές «προτιμά» τα δημοσιονομικά ελλείμματα να γίνουν κοινωνικά, δηλαδή τα ελλείμματα να μεταφερθούν στην κοινωνία. Είναι μια προτίμηση ιδεολογική και σαφώς ταξική. Η απάντηση όμως στην επιλογή αυτή δεν μπορεί να είναι μια ανοχή στα ελλείμματα όπως πολλοί υποστηρίζουν, αλλά η εμμονή στην αντιμετώπιση των πραγματικών αιτιών τους.

Θα μπορούσαμε να δεχθούμε ακόμη και να απαιτήσουμε ελλείμματα, ελλείμματα όμως αναπτυξιακά και όχι σπατάλης, ελλείμματα για την ικανοποίηση κοινωνικών αναγκών και όχι για τη χρηματοδότηση διεφθαρμένων πελατειακών μηχανισμών, ελλείμματα για επενδύσεις και όχι για κατανάλωση.

Ως αριστερά ωστόσο, αν θέλουμε με τη πολιτική μας να εκπροσωπούμε όχι μόνο το παρόν αλλά και το μέλλον ακόμη και σε τέτοια υγιή αναπτυξιακά ελλείμματα πρέπει να δείχνουμε ανοχή με μεγάλη περίσκεψη. Τέτοια ελλείμματα θα μπορούσαμε να τα δεχθούμε ή και να τα απαιτήσουμε μόνο σε περιόδους οικονομικής ύφεσης ή σοβαρών εκτάκτων αναγκών όπως μεγάλες φυσικές ή άλλες καταστροφές. Σε περιόδους σχετικά ομαλές και μάλιστα κυκλικής οικονομικής ανόδου σαν αυτή που περνούμε σήμερα, με αύξηση του ΑΕΠ 3%, 4% ή και περισσότερο, τα ελλείμματα είναι βαριές υποθήκες σε βάρος του μέλλοντος. Σε τέτοιες περιόδους αντί για ελλείμματα θα έπρεπε να έχουμε πλεονάσματα. Όχι επειδή το επιβάλλει το σύμφωνο σταθερότητας, αλλά επειδή έχουμε τεράστιο δημόσιο χρέος και επειδή αν έχεις ελλείμματα στην ανοδική φάση του οικονομικού κύκλου τότε στην καθοδική του κινδυνεύεις να πέσεις σε βάραθρο. Εκτός και κανείς θέλει να πιστεύει της ανοησίες της κυβέρνησης περί «διαρκούς» και χωρίς κρίσεις ανάπτυξης, υπό συνθήκες καπιταλισμού.

                   ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ

Το πραγματικό δίλημμα λοιπόν δε είναι ή μισθοί ή ελλείμματα. Δεν είναι δηλαδή σωστό ότι για να μην έχουμε ελλείμματα πρέπει να συμπιέσουμε τους μισθούς. Ούτε είναι σωστό ότι για να μειώσουμε το Δημόσιο χρέος πρέπει να περικόψουμε τη κοινωνική πολιτική. Το πραγματικό θέμα είναι γιατί το κοινωνικό πλεόνασμα γίνεται δημόσιο έλλειμμα και χρέος; Είναι άσχετο αυτό με την ασκούμενη φορολογική πολιτική και τη λειτουργία γενικότερα του κράτους;

Ανάλογα ισχύουν για τη σχέση μισθών και τιμών.

Το πραγματικό θέμα είναι γιατί η αύξηση της παραγωγικότητας δεν μεταφράζεται σε μείωση των τιμών αλλά σε αύξηση κερδών; Ποιος παράγοντας ή μηχανισμός το επιτρέπει αυτό;

Πολλοί οικονομολόγοι αναγνωρίζουν πως αυτό οφείλεται στις μονοπωλιακές καταστάσεις. Αλλά ως μέσο για την αντιμετώπισή τους προτείνεται όχι ο περιορισμός της μονοπωλιακής δύναμης, αλλά η απελευθέρωση των αγορών για να υπάρξει υποτίθεται ανταγωνισμός. Όμως η απελευθέρωση των αγορών τόσο διεθνώς όσο και στη χώρα μας, έχει αποδειχθεί, δεν καταργεί αλλά ενισχύει τη συγκέντρωση του κεφαλαίου και οδηγεί στο μονοπώλιο ή στο ολιγοπώλιο ακόμη και κει που αυτό δεν υπάρχει. Υπάρχει κι ένα δεύτερο «αλλά». Όπως έγραψε ο πρώην βουλευτή μας Βαγγέλης Αποστόλου στην «Ελευθεροτυπία» (14/08/2003) από το Μάιο του 2002 ως τον Μάιο του 2003 ο δείκτης χονδρικής πώλησης αγροτικών προϊόντων αυξήθηκε κατά 3,7%. Την ίδια περίοδο ο δείκτης λιανικής πώλησης των ίδιων προϊόντων αυξήθηκε 26,4%. Όλη αυτή η τεράστια διαφορά των 22,7 ποσοστιαίων μονάδων μπήκε στη τσέπη των ενδιάμεσων. Εδώ όμως δεν έχουμε μονοπωλιακά οργανωμένες αγορές. Έχουμε παραοικονομία και ασυδοσία. Μονοπώλια λοιπόν και ασυδοσία, δυο όψεις του ίδιου προβλήματος, δυο εκδοχές της ελευθερίας των αγορών, η μια αποτέλεσμα της ανάπτυξης του καπιταλισμού η άλλη αποτέλεσμα της υπανάπτυξής του, αλληλοτροφοδοτούνται και αλληλοσυμπληρώνονται. Και στο εσωτερικό και των δυο αυτών πόλων, η εργατική δύναμη, για διαφορετικούς λόγους, σχεδόν αφοπλισμένη οργανωτικά, αλλά και ιδεολογικά, αδυνατεί να διεκδικήσει το δικό της «δίκαιο» μερίδιο από την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας πολύ περισσότερο να διεκδικήσει φορολογικές και άλλες πολιτικές δικαιότερης κατανομής του συνολικού κοινωνικού προϊόντος υπέρ τη κοινωνίας.

Οι διαπιστώσεις λοιπόν της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως έναυσμα για να συζητήσουμε ως κοινωνία του μηχανισμούς διανομής και αναδιανομής του κοινωνικού προϊόντος, αλλά και να συνειδητοποιήσουμε ότι στο επίπεδο της οικονομίας και της αγοράς το πραγματικό δίλημμα δεν αφορά την απελευθέρωσή τους ή όχι αλλά τον τρόπο οργάνωσης και ρύθμισης τους. Αλλά μοιάζει εξαιρετικά υπερβολικό το να περιμένουμε από την παρούσα κυβέρνηση να ανταποκριθεί σε μια τέτοια συζήτηση και ακόμη πιο υπερβολικό να απαιτήσουμε από τον αρμόδιο επί της ακρίβειας υπουργό κ. Κουλούρη να εφαρμόσει μια πολιτική συμπίεσης των κερδών προκειμένου να μειωθεί ο πληθωρισμός.

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,907

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Μαζί - Να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς & στη Δυτική ΑθήναΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας#ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Εχθές ο κ. Σκέρτσος υποτίθεται ότι... αποκάλυψε τα «fake news» του ΣΥΡΙΖΑ για τη φορολογία & το εισόδημα. Για το πώς οι έμμεσοι φόροι σε συνθήκες πληθωρισμού αυξάνουν τη φορολογική επιβάρυνση το αναλύσαμε εχθές. Σήμερα, ας δούμε πώς ο πληθωρισμός μειώνει το πραγματικό εισόδημα.❌ Ο κ. Σκέρτσος ισχυρίστηκε ότι: «Οι μισθοί αυξήθηκαν δεν μειώθηκαν». ❌ Και για την Έκθεση του ΟΟΣΑ που έλεγε το ακριβώς αντίθετο, ο κ. Σκέρτσος ισχυρίστηκε ότι «Έγινε τον Νοέμβριο του 2022. Όχι τον Απρίλιο του 2023... άρα δεν ήταν επίκαιρη…».📉Αφού δεν τους αρέσει λοιπόν η Έκθεση του ΟΟΣΑ, ας δούμε τι λέει η Έκθεση της Κομισιόν (Country Report) που δημοσιεύτηκε στις 25.5.2023, άρα είναι εντελώς… επίκαιρη. ❗️Το πρώτο που λέει είναι ότι «ο πραγματικός μισθός στην Ελλάδα για το 2022 μειώθηκε κατά 4,7%, γιατί η ονομαστική αύξησή του υπολειπόταν της αύξησης του πληθωρισμού». Άρα επιβεβαιώνει επί της ουσίας την Έκθεση του ΟΟΣΑ. ❗️Το δεύτερο που λέει είναι ότι η αύξηση που δόθηκε εντός Απριλίου αναμένεται να αποκαταστήσει «μερικώς» την περαιτέρω μείωση των πραγματικών μισθών το 2023. 1️⃣ Συμπέρασμα 1ο: Οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν το 2022, & με «τη βούλα» της Κομισιόν, επομένως ο κ. Σκέρτσος ψεύδεται εφόσον υποστηρίζει το αντίθετο. 2️⃣ Συμπέρασμα 2ο: Οι πραγματικοί μισθοί αναμένεται να μειωθούν & το 2023 εάν δεν υπάρξει αλλαγή πολιτικής. 3️⃣ Συμπέρασμα 3ο: Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον πληθωρισμό ως εργαλείο για να μειώνει αφανώς το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών μέσω ανεπαρκών αυξήσεων που δεν καλύπτουν την άνοδο του πληθωρισμού και μέσω των έμμεσων φόρων που «πολλαπλασιάζονται» εξαιτίας της ακρίβειας. Με τους δυο αυτούς τρόπους εγκαθιστά ένα σύστημα εσωτερικής υποτίμησης των μισθών οι συνέπειες της οποίας θα φανούν σωρευτικά τα επόμενα χρόνια. 🚮 Όσο για την… υπόσχεση της ΝΔ για αυξήσεις 25% είναι εντελώς αίολη & απατηλή αφού δεν δεσμεύεται για την αποκατάσταση της αγοραστικής δύναμης των μισθών. 🚫 Αυτή ήταν η πολιτική της ΝΔ για 4 χρόνια & αυτή & χειρότερη θα είναι εάν δεν ανατραπούν οι συσχετισμοί στις 25 Ιούνη. #ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Και με τη «βούλα» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής [Έκθεση Μακροοικονομικών Ανισορροπιών, σ.12], ο υψηλός πληθωρισμός στην Ελλάδα πυροδοτείται από τα υψηλά κέρδη. Αυτά που η ΝΔ άφησε ανεξέλεγκτα, χωρίς έλεγχο στις αγορές. Υπερκέρδη που είναι η άλλη όψη της αφαίμαξης του εισοδήματος εξαιτίας των έμμεσων φόρων που η ΝΔ άφησε άθικτους. Αυτή ήταν η 4ετία ΝΔ & Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτή & χειρότερη θα είναι μια νέα, αν δεν ανατρέψουμε τους συσχετισμούς στις 25 Ιούνη#ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr