Άρθρο στην εφημερίδα “ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ”_Η “επιστροφή” του χρηματιστηρίου και η στάση της Αριστεράς_

Το Χρηματιστήριο επέστρεψε στο παρασκήνιο με τη δυσοσμία των σκανδάλων, των απατών, και της πολυσχιδούς διαπλοκής που συνόδεψε τη λειτουργία του κυρίως στη φάση της ανόδου, αλλά όχι μόνο. Ταυτόχρονα, επιστρέφει και η δικομματική διαπάλη γύρω απ’ αυτό.

Πάνω στα ερείπια της χρηματιστηριακής φούσκας, στήνεται τώρα μια πολιτική φούσκα, αφού το μόνο που διαγράφεται ως προοπτική είναι μια δικομματική συμπαιγνία συγκάλυψης όσων έχουν συμβεί, μέχρις ότου κάποτε κάποιος νέος ανοδικός κερδοσκοπικός κύκλος, θα γεμίσει την ατμόσφαιρα με νέες ιαχές κερδισμένων που, θα επισκιάσουν τα προηγούμενα δράματα, μέχρις ότου και πάλι πολλοί απ’ αυτούς θα γίνουν τα νέα θύματα. Αυτή ήταν, ως τώρα, η ιστορία των χρηματιστηρίων και, προσωπικά, δεν βλέπω κανένα απολύτως λόγο που θα την κάνει στο μέλλον διαφορετική.

Η ΣΥΜΠΑΙΓΝΙΑ

Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ άστραψαν και βρόντηξαν, λοιπόν, στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής ενάντια στην «επιτροπή κεφαλαιαγοράς» και τον Πρόεδρό της, τον «υπεύθυνο» όπως είπε ο βουλευτής της ΝΔ κ. Κωστόπουλος, για «το εθνικό έγκλημα που έγινε στο χρηματιστήριο». Ούτε η πολιτική εξουσία, ούτε ο ίδιος ο χρηματιστηριακός θεσμός έχουν λοιπόν κάποια ευθύνη.

Αυτή η τόσο βολική για την κυβέρνηση στάση της ΝΔ, δεν είναι παρά μια ομολογία συνενοχής.

Αλλωστε, σ’ όλη τη διάρκεια της χρηματιστηριακής ανόδου, η διαμάχη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ  ήταν για το «δείκτη» ποιος μπορεί να τον ανεβάσει περισσότερο, και ως το τέλος η ηγεσία της ΝΔ ισχυριζόταν πως αν η ίδια ήταν στην κυβέρνηση, ο δείκτης θα ήταν υψηλότερα. Υπήρξαν εξαιρέσεις, και στους δύο χώρους αλλά το κλίμα που πρώτη η κυβέρνηση και εν συνεχεία η ΝΔ διαμόρφωσαν ήταν πως ο χρηματιστηριακός δείκτης είχε μπει σε μία τροχιά «σταθερής ανόδου». Αλλά και όταν τελικά, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Λουκάς Παπαδήμος, με καθυστέρηση, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου, πολλοί και από την κυβέρνηση, και από την αντιπολίτευση και από τον επιχειρηματικό κόσμο τον πολέμησαν και ελάχιστοί τον στήριξαν. Τέλος, όταν έγιναν εμφανής η πτώση του χρηματιστηρίου, η κυβέρνηση και η ΝΔ έδωσαν το νέο σύνθημα:  «μακριά η πολιτική από το χρηματιστήριο»

Δεν πρόκειται εδώ για ένα συμψηφισμό ευθυνών, αφού οι ευθύνες όσων ασκούν την εξουσία, δεν μπορούν να συγκαλυφθούν με τις ευθύνες κανενός άλλου, αλλά έχει σημασία να καταδειχθεί τόσο εκείνη, όσο και η τωρινή συμπαιγνία και συνενοχή.

Βεβαίως, ανάμεσα στο τότε και στο τώρα υπάρχει μια διαφορά, αφού τότε, και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, διεκδικούσαν το ίδιο κοινό, το κόμμα του χρηματιστηρίου, όπως το αποκαλούσαν, τα νέα μεσοστρώματα του χρηματοπιστωτικού συμπλέγματος, τους κερδισμένους της χρηματιστηριακής ανόδου.  Γι’ αυτό και τα δύο αυτά κόμματα, τους φούσκωναν τις προσδοκίες, δημαγωγούσαν για διάχυση του πλούτου στην κοινωνία και για ένα καπιταλισμό λαϊκό.

Τώρα το επίδικο κοινό είναι το κόμμα των χαμένων, που ξανά και τα δύο κόμματα, αγωνίζονται να κερδίσουν ρίχνοντας ο ένας στον άλλον, ή κάπου έξω από το σύστημα την ευθύνη για τις ζημιές τους.

Μέσα σ’ αυτό το σκηνικό, δεν είναι καθόλου εύκολο για την Αριστερά, να διαμορφώσει μια αυτοτελή άποψη και στάση, αλλά πρέπει να το επιδιώκει, αφού η συμμετοχή στο γενικό κλίμα είτε της γενικής ευφορίας είτε της γενικής κατακραυγής δεν το εξασφαλίζουν αυτό.

ΕΛΕΓΧΟΙ ΚΑΙ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ

Η Αριστερά βεβαίως θα μπορούσε να προκρίνει μια στάση αδιαφορίας για το χρηματιστήριο και καταγγελίας για όσα συμβαίνουν σ’αυτό. Η στάση αυτή όμως αγνοεί μια «κοινωνικοποίηση» που έχει επέλθει σ’ αυτό το θεσμό όχι μόνο υπό την έννοια του πλήθους όσων εμπλέκονται σ’ αυτόν, αλλά και υπό την έννοια των εξαρτήσεων που έχουν διαμορφωθεί ανάμεσα σ’ αυτόν και την κοινωνία.

Παρόλο που ήδη από τον περασμένο αιώνα ο Μαρξ αναγνώριζε στο μετοχικό φαινόμενο μια «νόθα κοινωνικοποίηση» σήμερα, η διάσταση αυτή έχει μεγεθυνθεί αφού ο μεγαλύτερος επενδυτής διεθνώς είναι τα ασφαλιστικά ταμεία. Αλλά πέρα απ’ αυτό, σε συνθήκες ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων, αν μια χώρα δεν διαθέτει ένα ανταγωνιστικό όχι τόσο σε απόδοση όσο σε σχετική αξιοπιστία και διαφάνεια χρηματιστήριο, τότε η εγχώρια αποταμίευση κινδυνεύει να μεταναστεύει στο εξωτερικό. Ο κίνδυνος αυτός που δεν είναι θεωρητικός αλλά υπαρκτός και άμεσος λόγω της συμμετοχής μας στην ΟΝΕ είναι ακριβώς που προσδίδει στα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό χρηματιστήριο μια διάσταση που υπερβαίνει το «σκάνδαλο» ή το παιχνίδι.

Υπάρχει, λοιπόν, ένα πεδίο ελέγχων και ρυθμίσεων της χρηματιστηριακής αγοράς, στο οποίο η Αριστερά και ειδικά ο Συνασπισμός έχει μία θετική παρουσία όλα αυτά τα χρόνια, με προτάσεις, κριτική, και κοινοβουλευτικό έλεγχο. Όπως υπάρχει και μια διεθνής συζήτηση για το αν και πώς ο έλεγχος των κεφαλαιαγορών μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματικός.

Η στάση αυτή είναι αναγκαία αφού χωρίς εποπτεία, ρύθμιση και έλεγχο όλα θα είναι χειρότερα. Το πρόβλημα είναι ότι και με τη καλλίτερη εποπτεία και με τους αυστηρότερους ελέγχους, η κερδοσκοπική φύση του θεσμού, η διαπλοκή και οι ανισότητα στην πληροφόρηση δεν εξαλείφονται.

Αυτό οφείλεται στις ιδιαιτερότητες της χρηματιστηριακής αγοράς που κακώς πολλοί την εξομοιώνουν με τις άλλες αγορές.  Έτσι ενώ έχουν υπάρξει αποτελεσματικά συστήματα εποπτείας άλλων αγορών όπως αγορές εμπορευμάτων, ποτέ και πουθενά δεν υπήρξε μια ανάλογη ρύθμιση των χρηματιστηριακών αγορών.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι επιζητείται από επιχειρήσεις και παράγοντες μια αυτοπειθαρχία και μια ευθύνη απέναντι στις χρηματιστηριακές αρχές όταν το γενικότερο πλαίσιο τους επιτρέπει να λειτουργούν ασύδοτα απέναντι στις φορολογικές αρχές, τους νόμους, τους εργαζόμενους.  Επιζητείται έτσι, μια ρυθμισμένη και υπεύθυνη συμπεριφορά σ’ ένα περιβάλλον που ευνοεί την ασυδοσία.

Ενώ, λοιπόν, μια παρουσία της Αριστεράς στο μέτωπο αυτό είναι αναγκαία δεν θα πρέπει να καλλιεργείται η αυταπάτη ή η προσδοκία ότι θα μπορούσαν να αποτραπούν οι κρίσεις, ή τα κερδοσκοπικά παιχνίδια. Αντίθετα, πρέπει να αναδεικνύεται η ιδιαιτερότητα και ο ενδογενώς κερδοσκοπικός χαρακτήρας αυτής της αγοράς.

Αναδείχνεται έτσι, ένα δεύτερο πεδίο παρέμβασης της Αριστεράς, που θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε παιδευτικό, με την έννοια της ενημέρωσης, της αποκάλυψης ή της προειδοποίησης, για την εξαιρετικά ιδιάζουσα φύση του χρηματιστηριακού θεσμού, για τις αναπόφευκτες ανισότητες πληροφόρησης που τον διέπουν, για τις αναπόφευκτες κρίσεις του, για τη φύση και τα όρια των δυνατοτήτων του.

Το θέμα εδώ δεν είναι να υποδείξουμε εμείς συμπεριφορές, αλλά να αναιρέσουμε ιδεολογίες παγιδευτικές και να βοηθήσουμε σε μια κατανόηση της πολιτικής οικονομίας, των σχέσεων δηλαδή που αναπτύσσονται στο πλαίσιο ενός τέτοιου θεσμού.

ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Μία τέτοια παγίδα θεωρώ και την ιδέα ότι το χρηματιστήριο είναι ή θα μπορούσε να γίνει αναπτυξιακός θεσμός, ο κύριος μάλιστα, ιδέα διαδεδομένη και στο χώρο της «Κεντροαριστεράς».  Ενα τρίτο πεδίο, λοιπόν, και το πιο ουσιαστικό, είναι ο προσδιορισμός του συγκεκριμένου ρόλου του χρηματιστηρίου που δεν μπορεί να είναι «μοχλός ανάπτυξης», όπως λέγεται, ούτε να υποκαθιστά άλλους θεσμούς και μοχλούς, αφού, σε αντίθετη περίπτωση η ανάπτυξη, οι επενδύσεις, η απασχόληση θα εγκλοβίζοντο  στις αναπόφευκτες χρηματιστηριακές διακυμάνσεις.  Βεβαίως, όπως και ο Μαρξ διαπίστωσε, η «τιτλοποίηση», η μετατροπή δηλαδή αδρανούς πλούτου σε τίτλους, και η αγοραπωλησία των τελευταίων, ενεργοποιεί το αδρανή αυτό πλούτο, διευκολύνει τη διεθνή του κινητικότητα.

Ο αναπτυξιακός, ωστόσο, ρόλος μιας τέτοιας λειτουργίας είναι κοινωνικά προσδιορισμένος.  Δεν αφορά στη δημιουργία νέου πλούτου, αλλά στην αναδιανομή του και στην διευκόλυνση εξαγορών, συγχωνεύσεων, ιδιωτικοποιήσεων.  Το χρηματιστήριο, δηλαδή, είναι κυρίως μηχανισμός ανακατανομής και του πλούτου και της ανάπτυξης.  Αυτό επιβεβαίωσε και ο Πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, όταν ενημερώνοντας τη Βουλή αναγνώρισε πως ο κύριος όγκος των κεφαλαίων που αντλήθηκαν από το Ελληνικό χρηματιστήριο (περίπου 50%) πήγε για εξαγορές και συγχωνεύσεις.

Ετσι, παρά την ανάπτυξη των χρηματιστηρίων διεθνώς, η συμμετοχή τους στην άντληση κεφαλαίων για επενδύσεις παραμένει ένα μικρό μονοψήφιο ποσοστό σε σχέση με τον όγκο των επενδύσεων και της συνολικής συσσώρευσης του κεφαλαίου.

Η ανακήρυξη λοιπόν των χρηματιστηρίων σε «κύριο μοχλό ανάπτυξης» και η αναζήτηση τρόπων για να γίνει αυτό δεν εγκλωβίζει μόνο επενδυτές αλλά εγκλωβίζει και τιμωρεί την κοινωνία ολόκληρη.

Πιο προοδευτική και από κοινωνική άποψη πιο ορθολογική, από τέτοιες απόψεις, παραμένει η στάση του Κέϋνς, που θεωρώντας το χρηματιστήριο, ένα ενδογενώς κερδοσκοπικό και ανορθολογικό επενδυτικό μηχανισμό αναζήτησε άλλους τρόπους και δρόμους ενίσχυσης των επενδύσεων και της απασχόλησης, υποδεικνύοντας μεταξύ αυτών, τον επενδυτικό ρόλο του κράτους και την τόνωση της ενεργούς ζήτησης.

Θεωρώ πως και σήμερα η στάση αυτή είναι επίκαιρη υπό την έννοια ότι μας υποδεικνύει να στραφούμε στα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας και στην αντιμετώπιση τους, λαμβάνοντας ως δεδομένη και αναπόφευκτη τη κερδοσκοπική λειτουργία των χρηματιστηρίων, την μη προβλεψιμότητά τους και την αδυναμία να προκύψει απ’ αυτά πραγματική λύση στο πρόβλημα των επενδύσεων και της απασχόλησης.

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,907

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Μαζί - Να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς & στη Δυτική ΑθήναΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας#ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Εχθές ο κ. Σκέρτσος υποτίθεται ότι... αποκάλυψε τα «fake news» του ΣΥΡΙΖΑ για τη φορολογία & το εισόδημα. Για το πώς οι έμμεσοι φόροι σε συνθήκες πληθωρισμού αυξάνουν τη φορολογική επιβάρυνση το αναλύσαμε εχθές. Σήμερα, ας δούμε πώς ο πληθωρισμός μειώνει το πραγματικό εισόδημα.❌ Ο κ. Σκέρτσος ισχυρίστηκε ότι: «Οι μισθοί αυξήθηκαν δεν μειώθηκαν». ❌ Και για την Έκθεση του ΟΟΣΑ που έλεγε το ακριβώς αντίθετο, ο κ. Σκέρτσος ισχυρίστηκε ότι «Έγινε τον Νοέμβριο του 2022. Όχι τον Απρίλιο του 2023... άρα δεν ήταν επίκαιρη…».📉Αφού δεν τους αρέσει λοιπόν η Έκθεση του ΟΟΣΑ, ας δούμε τι λέει η Έκθεση της Κομισιόν (Country Report) που δημοσιεύτηκε στις 25.5.2023, άρα είναι εντελώς… επίκαιρη. ❗️Το πρώτο που λέει είναι ότι «ο πραγματικός μισθός στην Ελλάδα για το 2022 μειώθηκε κατά 4,7%, γιατί η ονομαστική αύξησή του υπολειπόταν της αύξησης του πληθωρισμού». Άρα επιβεβαιώνει επί της ουσίας την Έκθεση του ΟΟΣΑ. ❗️Το δεύτερο που λέει είναι ότι η αύξηση που δόθηκε εντός Απριλίου αναμένεται να αποκαταστήσει «μερικώς» την περαιτέρω μείωση των πραγματικών μισθών το 2023. 1️⃣ Συμπέρασμα 1ο: Οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν το 2022, & με «τη βούλα» της Κομισιόν, επομένως ο κ. Σκέρτσος ψεύδεται εφόσον υποστηρίζει το αντίθετο. 2️⃣ Συμπέρασμα 2ο: Οι πραγματικοί μισθοί αναμένεται να μειωθούν & το 2023 εάν δεν υπάρξει αλλαγή πολιτικής. 3️⃣ Συμπέρασμα 3ο: Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον πληθωρισμό ως εργαλείο για να μειώνει αφανώς το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών μέσω ανεπαρκών αυξήσεων που δεν καλύπτουν την άνοδο του πληθωρισμού και μέσω των έμμεσων φόρων που «πολλαπλασιάζονται» εξαιτίας της ακρίβειας. Με τους δυο αυτούς τρόπους εγκαθιστά ένα σύστημα εσωτερικής υποτίμησης των μισθών οι συνέπειες της οποίας θα φανούν σωρευτικά τα επόμενα χρόνια. 🚮 Όσο για την… υπόσχεση της ΝΔ για αυξήσεις 25% είναι εντελώς αίολη & απατηλή αφού δεν δεσμεύεται για την αποκατάσταση της αγοραστικής δύναμης των μισθών. 🚫 Αυτή ήταν η πολιτική της ΝΔ για 4 χρόνια & αυτή & χειρότερη θα είναι εάν δεν ανατραπούν οι συσχετισμοί στις 25 Ιούνη. #ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Και με τη «βούλα» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής [Έκθεση Μακροοικονομικών Ανισορροπιών, σ.12], ο υψηλός πληθωρισμός στην Ελλάδα πυροδοτείται από τα υψηλά κέρδη. Αυτά που η ΝΔ άφησε ανεξέλεγκτα, χωρίς έλεγχο στις αγορές. Υπερκέρδη που είναι η άλλη όψη της αφαίμαξης του εισοδήματος εξαιτίας των έμμεσων φόρων που η ΝΔ άφησε άθικτους. Αυτή ήταν η 4ετία ΝΔ & Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτή & χειρότερη θα είναι μια νέα, αν δεν ανατρέψουμε τους συσχετισμούς στις 25 Ιούνη#ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr