Άρθρο στην εφημερίδα “ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ”_Πέρα από τα όρια της αγοράς_

Μια από τις μεγάλες συγχύσεις της εποχής μας είναι αυτή που ταυτίζει την αγορά με την κοινωνία. Την προσφορά με τις δυνατότητες και τη ζήτηση με τις ανάγκες.  Στην αγορά δεν εμφανίζονται οι ανάγκες της κοινωνίας, αλλά μόνο οι ανάγκες που μπορούν να πληρωθούν. Αν χίλιοι άνθρωποι έχουν ανάγκη από κατοικία, αλλά μόνο 10 έχουν τα χρήματα για να αγοράσουν σπίτι, στην αγοράς κατοικίας θα εμφανιστούν οι 10. Οι άλλοι 990 δεν εμφανίζονται καν, δεν ακούγονται, δεν φαίνονται.

Αλλά ούτε οι δυνατότητες μιας κοινωνίας εμφανίζονται όλες στην αγορά. Στην αγορά εμφανίζονται μόνο τα προϊόντα ή οι ικανότητες που μπορούν να πουληθούν. Για παράδειγμα, στην αγορά εργασίας δεν εμφανίζονται όσοι είναι ικανοί να δουλέψουν, αλλά μόνο όσοι έχουν ανάγκη να το κάνουν και ελπίδα να το πετύχουν. Όσοι, ενώ έχουν ανάγκη, δεν έχουν καμία ελπίδα να βρουν αγοραστή για το “εμπόρευμα” που διαθέτουν δεν εμφανίζονται στην αγορά, δεν εγγράφονται καν στους ανέργους, δεν φαίνονται ούτε ακούγονται.

Η διάσταση αυτή -της προσφοράς- έχει ιδιαίτερη σημασία στους τομείς του πολιτισμού και της δημιουργίας. Πολλοί λένε πως η καλή τέχνη, η αυθεντική και έντιμη, έχει πεθάνει, έχει χαθεί. Μπορεί, όμως, και να μην συμβαίνει αυτό. Μπορεί αυτή η τέχνη να υπάρχει, αλλά να κρύβεται, να μην θέλει να εμφανιστεί στην αγορά. Μπορεί να είναι οι δυσκολίες πρόσβασης στην αγορά ή το τίμημα της εμπορευματοποίησης που αποθαρρύνουν κάθε προσπάθεια.

Υπάρχουν, δηλαδή, ανάγκες που δεν μιλούν, αφού η μόνη φωνή που γνωρίζουν οι αγορές είναι το χρήμα. Και υπάρχουν δυνατότητες που δεν μας βρίσκουν αν δεν τις βρούμε. Μια κοινωνία, λοιπόν, που θέλει να ανταποκριθεί στις ανάγκες της και να αξιοποιήσει τις δυνατότητές της δεν μπορεί να αρκεστεί μόνο στους μηχανισμούς της αγοράς. Πρέπει να αναδείξει και άλλους μηχανισμούς με μη αγοραία κριτήρια.

Μια ιδιόμορφη αγορά “δημοσίων αγαθών”, αλλά και η ανάδειξη άλλων σε μη εμπορεύσιμα “κοινωνικά αγαθά” μέσα από κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες ήταν μια κάποια απάντηση στο πρόβλημα αυτό, στο πλαίσιο του καπιταλισμού, που σήμερα αμφισβητείται ανοιχτά.

Τα παραπάνω έχουν, λοιπόν, προεκτάσεις πολιτικές. Αποτελούν διαστάσεις μιας διαφορετικής αντίληψης για την πολιτική και την οικονομική και την κοινωνική και την πολιτισμική της έκφραση. Ωστόσο ο λόγος που διατυπώνονται εδώ έχει να κάνει με το νέο ξεκίνημα της “Αυγής”.

Η “Αυγή” δεν μπορεί να αγνοήσει την αγοραία πραγματικότητα. Πρέπει, όμως, να την εκμεταλλευτεί με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Θα μπορέσει, για παράδειγμα, εκτός των άλλων, να γίνει και η φωνή των αναγκών που δεν μιλούν; Θα μπορέσει να γίνει ο ανιχνευτής και των δυνατοτήτων που δεν φαίνονται;

Πιστεύω πως και ως προσπάθεια αξίζει να επιχειρηθεί.

Καλό κουράγιο και καλή επιτυχία!

Πρόεδρε, σήμερα είπες "Δεν έχει γίνει πιο μνημονιακή απόφαση από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, από αυτό το μαξιλάρι του κ. Τσακαλώτου".Επίτρεψέ μου λοιπόν, κάποιες αναγκαίες επισημάνσεις:• Ο Αλέξης Τσίπρας επανειλημμένα έχει δηλώσει υπερήφανος για το μαξιλάρι, θεωρώντας το επίτευγμα του #ΣΥΡΙΖΑ.Αυτή, μάλιστα, δεν ήταν απόφαση κάποιου υπουργού, αλλά συλλογική κυβερνητική επιλογή. Το μαξιλάρι δεν ήταν μνημονιακή υποχρέωση, αλλά αναγκαίο μέτρο για να διευκολύνουμε την έξοδο της χώρας στις αγορές. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι επιλογές που είχαμε ήταν "μαξιλάρι ή προληπτική πιστωτική γραμμή" που ζητούσε πχ ο Γιάννης Στουρνάρας & προϋπέθετε νέο μνημόνιο.• Ο επίσημος δε απολογισμός του ΣΥΡΙΖΑ για την περίοδο 2012-19, ο πρώτος & μόνος που έχει κάνει κυβερνητικό κόμμα στην Ελλάδα, μιλούσε για το επίτευγμα του μαξιλαριού, με το οποίο ανακτήθηκε η δημοσιονομική κυριαρχία της χώρας. Ο Απολογισμός ψηφίστηκε σχεδόν ομόφωνα από την ΚΕ του κόμματος.Πρόεδρε, σου προτείνω να διαβάσεις τις συγκεκριμένες σελίδες (σ.σ. 72-74). Και γενικότερα εφόσον θέλεις ν' αναφέρεσαι στο κυβερνητικό έργο, είναι απαραίτητο να διαβάσεις τον Απολογισμό του κόμματος του οποίου ηγείσαι, ώστε να μην εκτίθεσαι & να μη δίνεις λαβή στη ΝΔ με τα συκοφαντικά επιχειρήματα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Σε κάθε περίπτωση να μην υπονομεύεις τον συλλογικό άθλο του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2015-19 υπό την καθοδήγηση & την πρωθυπουργία του Αλέξη Τσίπρα. Συλλογικό άθλο που διέσωσε τη χώρα & είναι ιστορικό κεκτημένο & παρακαταθήκη της Αριστεράς για το μέλλον. ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Πριν από λίγες ημέρες απηύθυνα, θεσμικά, στον πρόεδρο του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ επιστολή με συγκεκριμένες προτάσεις για μια ενωτική διέξοδο από την κρίση του κόμματος. Ο Στέφανος Κασσελάκης επέλεξε να μην απαντήσει ποτέ στην επιστολή μου. Ούτε αυτή έφτασε, θεσμικά, στα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας & της Κεντρικής Επιτροπής, όπως είχα ζητήσει από τη γραμματεία του κόμματος. Πρόκειται για νέα αντιδημοκρατικά ήθη & αλαζονικές συμπεριφορές που με κάνουν να πιστεύω ότι ο νέος πρόεδρος έχει κάνει τις επιλογές του & αυτές είναι βαθιά διχαστικές & τραυματικές. Ο Στέφανος Κασσελάκης εξελέγη τυπικά δημοκρατικά, αλλά πορεύεται ουσιαστικά αντιδημοκρατικά. Η ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή αποτελεί προσβολή όχι μόνο για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά για κάθε δημοκρατικό πολίτη, καθώς φαίνεται να αγνοεί βασικές αρχές της δημοκρατίας & του νομικού πολιτισμού. Η αποχώρηση μου από τη συνεδρίαση της ΚΕ, μαζί με πολλά άλλα μέλη, ήταν επιβεβλημένη πράξη αξιοπρέπειας. Δεν ξέρω πόσα περιθώρια υπάρχουν ακόμη, ώστε να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κόμμα της Αριστεράς. Εκείνο πάντως που έγινε σαφές το διήμερο αυτό είναι ότι η «νέα ελπίδα» που με αγωνία επιζητούν η κοινωνία & η χώρα μπορεί να αναγεννηθεί μόνο μέσα από την ανασύνταξη & ανασύνθεση του ευρύτερου αριστερού & προοδευτικού χώρου. Στη φάση που είμαστε, αυτό απαιτεί αυτενέργεια, συλλογικές πρωτοβουλίες & συντονισμένες δράσεις μέσα κι έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ & κυρίως μέσα στην κοινωνία. ΓΔρ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μητροπόλεως 1
10557, Αθήνα

e-mail
ydragasakis@parliament.gr