Ομιλία στη Βουλή για τροπολογία σχετικά με τον Εξωδικαστικό Μηχανισμό.

Η τροπολογία αυτή περιέχει ορισμένες ρυθμίσεις που αναβαθμίζουν το Enterprise Greece και διευκολύνουν το συντονισμό μεταξύ του Υπουργείου Οικονομίας & Ανάπτυξης αφενός και του Υπουργείου Εξωτερικών αφετέρου σε ό,τι αφορά τα θέματα εξωστρέφειας. Αφορά χειρισμό ηλεκτρονικής πλατφόρμας και άλλα θέματα με τα οποία δεν θα σας κουράσω.

Δεύτερον, κάνει ορισμένες ερμηνευτικές διευκρινίσεις στη νομοθεσία, που έχουν ως αποτέλεσμα να διευκολυνθεί η συγχώνευση δύο συνεταιριστικών τραπεζών στη Βόρεια Ελλάδα.

Το βασικό θέμα αυτής της τροπολογίας, όμως, είναι το θέμα της παράτασης της ισχύος του εξωδικαστικού μηχανισμού. Παρατείνεται, λοιπόν, για ένα έτος, μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου του 2019.

Επίσης, υπάρχει μια διεύρυνση του εξωδικαστικού πεδίου εφαρμογής και προσπαθούμε να εισάγουμε ορισμένες διευκολύνσεις για να επιτρέψουμε να χρησιμοποιηθεί ευκολότερα και από περισσότερους η δυνατότητα του διακανονισμού.

Συγκεκριμένα, δίνεται η δυνατότητα, ακόμη κι αν δεν συμφωνήσουν όλοι οι πιστωτές, να γίνει μια πλήρης ρύθμιση για τραπεζικά δάνεια και για το Δημόσιο κοκ, ώστε να μπορεί να υπάρξει ρύθμιση δανείων μόνο με το Δημόσιο ή με φορείς κοινωνικής ασφάλισης, κάτι που αφορά πάρα πολλούς ενδιαφερόμενους, εάν οι οφειλές προς το Δημόσιο αντιπροσωπεύουν ένα ποσό μεγαλύτερο του 15% των συνολικών οφειλών.

Επίσης, αυξάνουμε το όριο εκείνων των υποθέσεων που μπορεί να τύχουν μιας αυτοματοποιημένης διαδικασίας ρύθμισης και από 50.000 το κάνουμε 300.000 ευρώ.

Επίσης, δίνουμε τη δυνατότητα σ’ έναν οφειλέτη να εξαιρέσει μη επιχειρηματικές οφειλές. Παραδείγματος χάρη, μπορεί να έχει ένα δάνειο ως επιχειρηματίας και να έχει και ένα στεγαστικό δάνειο και η συμπερίληψη του δεύτερου δυσκόλευε ως τώρα τη συμφωνία με τις τράπεζες. Δίνουμε κι εδώ τη δυνατότητα, εφόσον το επιθυμεί, να εξαιρέσει τη μη επιχειρηματική αυτή οφειλή.

Επίσης, προστατεύουμε όποιον οφειλέτη μπει στη διαδικασία αυτή από μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης, δηλαδή πλειστηριασμούς ή κατασχέσεις, καθώς διευκρινίζεται και ορίζεται ρητά ότι η ποινική δίωξη για το αδίκημα της μη καταβολής χρεών προς το Δημόσιο ή τα ασφαλιστικά Ταμεία αναστέλλεται υποχρεωτικά, εφόσον ξεκινήσει η διαδικασία του διακανονισμού. Επίσης, δίνουμε τη δυνατότητα σε επιχειρήσεις, ακόμα και με μικρότερες οφειλές, να μπορούν να αξιοποιήσουν το μηχανισμό αυτό.

Γενικά προσπαθούμε να κάνουμε τα πράγματα απλούστερα. Γνωρίζαμε και γνωρίζετε ότι σε όλη την Ευρώπη αυτού του τύπου οι ρυθμίσεις, οι εξωδικαστικοί μηχανισμοί -όταν μάλιστα θέλουμε να τεθούν σε όλες τις μορφές οφειλών- γενικά έχουν και πρακτικά προβλήματα, διότι υπάρχουν και αντιτιθέμενα συμφέροντα. Άλλη προτεραιότητα έχει η τράπεζα, άλλη έχει η Εφορία, άλλη το Ταμείο.

Εμείς, λοιπόν, επιμένουμε με διαρκείς προσπάθειες και διευκολύνσεις να εδραιώσουμε αυτήν τη διαδικασία και ως νοοτροπία, αλλά και ως συγκεκριμένο μηχανισμό, διότι γνωρίζετε ότι το ιδιωτικό χρέος αποτελεί από τις πιο οδυνηρές κληρονομιές της κρίσης που έχουμε να διαχειριστούμε. Μ’ αυτό το πνεύμα κάνουμε αυτές τις αλλαγές.

Το λέω αυτό, διότι υπάρχει βεβαίως και η άλλη άποψη και υπάρχουν όντως και θέματα -ας τα πω- ηθικού κινδύνου. Μπορεί να πει κάποιος: «Εγώ δεν χρωστώ στο Δημόσιο, δεν πήρα δάνειο. Γιατί να επωμιστώ το κόστος ρυθμίσεων που συνεπάγονται είτε κούρεμα δανείων είτε κούρεμα χρεών προς το Δημόσιο;».

Το δίλημμα αυτό είναι υπαρκτό, αλλά είναι τόσο μεγάλο το πρόβλημα του σωρευμένου χρέους, που αφενός απειλεί την ασφάλεια του τραπεζικού συστήματος αφετέρου απειλεί την ίδια την κοινωνία και την οικονομία, αν δεν βρούμε μια διέξοδο για να μειωθούν και να διακανονιστούν τα χρέη αυτά σ’ ορισμένο χρονικό ορίζοντα.

Άρα, ναι, υπάρχει αυτός ο κίνδυνος, αλλά υπάρχει και η ηθική της δεύτερης ευκαιρίας -να το πω έτσι, δηλαδή ότι πρέπει να δώσουμε δεύτερη ευκαιρία. Πίσω από αυτά τα χρέη πολλές φορές βρίσκονται αλλαγές των συνθηκών -έχασε ο άλλος τη δουλειά του, ανατράπηκαν τα δεδομένα στην αγορά- άρα εμείς συνειδητά ακολουθούμε την πολιτική του να δίνουμε δεύτερη ευκαιρία.

Υπάρχει ένα ακόμη ερώτημα. Σας λέω θέματα που συζητούνται, είτε δημόσια είτε παρασκηνιακά. Ναι, «ωραία, χαρίζουμε σε κάποιον τα χρέη, του δίνουμε τη δεύτερη ευκαιρία και αυτός εκ των υστέρων αποδεικνύεται ότι πάει πολύ καλά, πλουτίζει. Μήπως πρέπει εκ των υστέρων να του τα ζητήσουμε πίσω»;

Μέσα στη λογική της δεύτερης ευκαιρίας είναι και αυτό. Εγώ προσωπικά -γιατί υπάρχουν και άλλες απόψεις, λέω ότι αν καταφέρουμε να δώσουμε δεύτερη ευκαιρία σε οφειλέτες, είτε επιχειρηματίες είτε φυσικά πρόσωπα και αυτοί πάνε μετά πολύ καλά, πάλι το δημόσιο συμφέρον θα εξυπηρετηθεί, γιατί αφού ο οφειλέτης θα πάει καλά, θα μπορέσει να πληρώσει φόρους, θα μπορέσει να απασχολήσει κόσμο, θα μπορέσει να βοηθήσει συνολικά και την οικονομία και την κοινωνία και να βγούμε από την κρίση. Με αυτήν την έννοια θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε κάπως γενναιόδωροι, χωρίς να σημαίνει ότι αγνοούμε τα προβλήματα τα οποία υπάρχουν. Γι’ αυτό πάντα θα υπάρχει μια άμυνα και μια μέριμνα ούτως ώστε αυτές οι, ας τις πω, δυνατότητες να μην αξιοποιούνται από άτομα τα οποία, ενώ έχουν τη δυνατότητα, δεν είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους.

Αλλά ας μη χάσουμε το δάσος μπροστά στο δέντρο. Και το δάσος αυτή τη στιγμή είναι να επιταχύνουμε μέτρα. Ελπίζω και οι τράπεζες στη νέα φάση να δουν πιο θετικά τις δυνατότητες που δίνει και για τις ίδιες ο μηχανισμός αυτός, ούτως ώστε να πάμε σε μια ταχύτερη μείωση του ιδιωτικού χρέους, είτε είναι χρέος προς τις τράπεζες είτε είναι χρέος προς τα Ταμεία ή χρέος προς τις Εφορίες κοκ.

Και τελειώνοντας, επειδή ερωτήθηκα σχετικά με τον «νόμο Κατσέλη», να πω ότι θα υπάρξει σύντομη παράταση και προετοιμασία του νέου πλαισίου. Μάλλον θα γίνει με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, για να τηρηθούν και όλες οι διαδικασίες.

Ευχαριστώ πολύ.

Μέχρι τέλος του χρόνου.]