1) Οι εκλογές της 16ης θα διεξαχθούν λίγες ημέρες μετά από μια μείζονα κρίση, με τις φωτιές να μην έχουν σβήσει καλά- καλά. Πόσο και πώς θα επηρεάσει τούτο τη συμπεριφορά του εκλογικού κόμματος;

  Ο κόσμος διαπιστώνει με θλίψη, οργή και αγανάκτηση ότι 3 κοινοτικά πλαίσια στήριξης, με δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, δε στάθηκαν ικανά για να αποκτήσουμε ως χώρα ένα σύστημα  θωράκισης όχι μόνο από πυρκαγιές, αλλά και από πλημμύρες, ανυδρία, σεισμούς και γενικά φυσικές καταστροφές.

 Διαπιστώνει, δηλαδή, πως εκείνο που έλειψε δεν ήταν οι πόροι, αλλά η πολιτική. Διότι τα δάση, το περιβάλλον, γενικότερα, δεν πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε ως αναλώσιμα εμπορεύματα, όπως κάνουν οι πολιτικές που ασκούνται, αλλά ως δημόσια αγαθά, συλλογικές προϋποθέσεις της κοινωνικής, αλλά και της ατομικής ευημερίας.  

Ανεξάρτητα, λοιπόν, από την έκταση στην οποία αυτά τα γεγονότα θα χρωματίσουν το εκλογικό αποτέλεσμα της επόμενης Κυριακής, η εμβέλειά τους θα μείνει ισχυρή και μετά τις εκλογές.

  2)   Εκτιμάς ότι στις εκλογές θα υποστεί πλήγμα ο δικομματισμός; Ανοίγει έτσι ένα νέο κεφάλαιο στην πολιτική ζωή;

 Δεν αρκεί να δοθεί ένα οποιοδήποτε πλήγμα στο δικομματισμό. Πλήγμα στο δικομματισμό θα μπορούσε να δώσει και ο κ. Καρατζαφέρης. Το πλήγμα πρέπει να είναι από τα αριστερά και να αφορά και στο περιεχόμενο της πολιτικής του. Αυτό, δε μπορεί να συμβεί με την ενίσχυση γενικώς των μικρότερων κομμάτων. Μπορεί να διασφαλισθεί μόνο με την ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί μια εκλογική ήττα του δικομματισμού, να την κάνει και προγραμματική και πολιτική ήττα του.

3) Από διάφορες πλευρές τίθεται το ζήτημα πιθανής μετεκλογικής συνεργασίας ΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον δεν προκύψει αυτοδυναμία. Ποια είναι η δική σου άποψη επί του θέματος;

Ο κ. Γ. Παπανδρέου δε ζητά απλά την εκλογική ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ. Ζητά την ψήφο του ελληνικού λαού για να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση. Αν αυτό δε συμβεί, σημαίνει ότι ο λαός δεν έχει πεισθεί από το σχέδιό του και, εν πάση περιπτώσει, δεν του έδωσε αυτοδυναμία.

 Μας ζητούν, λοιπόν, να στηρίξουμε έναν ηττημένο; Μας ζητούν αυτό που δεν του έδωσε ο λαός να του το δώσουμε εμείς; Με ποιο δημοκρατικό δικαίωμα; Πρόκειται για ένα βαθύτατα αντιδημοκρατικό αίτημα.

 Αν κάποια στιγμή διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν οι γενικές προϋποθέσεις για μια συμμαχική κυβέρνηση, ότι η συμμετοχή μας σ’ αυτή θα αποβεί σε όφελος της κοινωνίας, σ’ αυτή την υποθετική, προς το παρόν, περίπτωση, τη συμμαχία μας θα την κάνουμε πριν τις εκλογές, το περιεχόμενό της θα το ανακοινώσουμε πριν τις εκλογές, ώστε ο λαός να μπορεί να το κρίνει.

4)  Το ΚΚΕ και η Γ.Γ. του Αλ. Παπαρήγα επιτίθεται στο ΣΥΡΙΖΑ με εκφράσεις του τύπου “ράβουν κουστουμάκι”, “δεν έχουν μπέσα”, “η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ είναι χαμένη ψήφος” και άλλα. Μήπως πρέπει να απαντήσετε και εσείς με το ίδιο νόμισμα;

 Κάποιοι από την ηγεσία του ΚΚΕ δε θέλουν οι αριστεροί να μιλιούνται μεταξύ τους. Δε θέλουν ούτε καλημέρα να λένε. Τα ζήσαμε παλιά αυτά.

 Εμείς, αντίθετα, θέλουμε οι αριστεροί να μιλιούνται μεταξύ τους. Να συζητούν, να διαφωνούν, να τσακώνονται, να συμφωνούν, να κάνουν κοινά σχέδια για το μέλλον, για την κοινωνία, για την αριστερά…

 Γι’ αυτό, δεν πρέπει να απαντάμε με το ίδιο νόμισμα. Πρέπει να απαντάμε με αριστερό ύφος και ήθος. Τους δείκτες του ρολογιού της Αριστεράς πρέπει να κινήσουμε προς τα μπροστά και όχι προς τα πίσω. Αυτό που θα έπρεπε να συζητούμε είναι πώς θα αντιμετωπίσουμε μετά τις εκλογές την επίθεση κατά των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, πώς θα κάνουμε πιο αποτελεσματικό τον αγώνα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, πώς θα  προστατεύσουμε το περιβάλλον, πώς θα αποτρέψουμε τις επερχόμενες επιδρομές στο εισόδημα και τα δικαιώματα των πολιτών.

5) Κατά τη γνώμη σου, ποια είναι η αιτία των επιθέσεων κατά του ΣΥΝ; 

Ο εκλογικός στόχος του ΚΚΕ είναι να ανέβει η δύναμή του υπό τον όρο ότι θα μειωθεί η δύναμη του Συνασπισμού. Αν ανέβει ταυτόχρονα και το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό θεωρείται “ήττα του λαϊκού κινήματος”. Αυτή είναι η ανάλυση και αυτός είναι ο πραγματικός  εκλογικός στόχος του ΚΚΕ. Έχει θεμελιωθεί και αναλυθεί σε σειρά άρθρων της “ιδεολογικής επιτροπής της Κ.Ε. του ΚΚΕ”, με τον πιο επίσημο τρόπο, από το “Ριζοσπάστη”.

 Το δεύτερο σκέλος αυτού του στόχου δεν επιτυγχάνεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε άνοδο. Γι’ αυτό, η ηγεσία του ΚΚΕ “τα δίνει όλα”, από ψεύδη μέχρι συκοφαντίες, ακόμη και εμπαθείς προσωπικές επιθέσεις.

 Υπάρχει και ένας δεύτερος λόγος, γενικότερος. Το ΚΚΕ αναγνωρίζει τις αλλαγές που γίνονται με δυσκολία και προσαρμόζεται σ’ αυτές με μεγάλη βραδυπορία. Θυμούμαι τις δεκαετίες του ’70 και του ’80 που πολλοί στην τότε ηγεσία του ΚΚΕ θεωρούσαν ότι στην Ελλάδα δε μπορούσε να υπάρξει σοσιαλδημοκρατία. Και το ΠΑΣΟΚ είχε ήδη ηγεμονεύσει στην εργατική τάξη.

 Έτσι και τώρα, επί χρόνια, διαβεβαίωναν ότι ο ΣΥΝ θα διαλυθεί ή θα αφομοιωθεί από το ΠΑΣΟΚ. Έχουν διαψευστεί και θα διαψεύδονται διαρκώς.

 Υπό τις συνθήκες αυτές, η ηγεσία του ΚΚΕ δύο λύσεις είχε. Η μια ήταν να αναγνωρίσει τη νέα πραγματικότητα στο χώρο της αριστεράς, που αντιπροσωπεύει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η άλλη ήταν να αντιδράσει υστερικά και νευρωτικά στην πραγματικότητα αυτή. Επέλεξε το δεύτερο. Πρόκειτια για γκάφα που πλήττει το ίδιο το ΚΚΕ.

6) Ποια εκτιμάς ότι θα είναι, σε γενικές γραμμές, η οικονομική πολιτική που θα εφαρμόσει η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές;

 Η οικονομική πολιτική που θα εφαρμοστεί μετά τις εκλογές, θα αντανακλά τους συσχετισμούς και τη σύνθεση της νέας Βουλής, αλλά και την παρέμβαση της κοινωνίας, τους αγώνες των εργαζομένων και των πολιτών. Θα επηρεαστεί, όμως, και  από το διεθνές περιβάλλον. Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση και η όξυνση των “ανισορροπιών” της παγκόσμιας ανάπτυξης ενεργοποιούν παγκοσμίως πιέσεις και υποδείξεις για μια νέα ισχυρή δόση νεοφιλελεύθερων “μεταρρυθμίσεων”. Στόχος των “μεταρρυθμίσεων” αυτών θα είναι η ακόμη πιο ευέλικτη αγορά εργασίας, περισσότερες ιδιωτικοποιήσεις και επέκταση των τελευταίων σε ευαίσθητους τομείς όπως δημόσια υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση, δημόσιες εκτάσεις και άλλα δημόσια αγαθά.

 Ένας άλλος παράγοντας, που μάλιστα άμεσα θα επηρεάσει τη μετεκλογική ατζέντα, είναι οι νέες δημοσιονομικές πιέσεις που, υπό τη μορφή, ενδεχομένως,  μιας κρίσης των δημόσιων εσόδων, θα κυριαρχήσουν στο μετεκλογικό σκηνικό: Ποιος θα πληρώσει για τις καταστροφές; Ποιοι φόροι θα επιβληθούν και σε ποιους; Ποιες δαπάνες θα περικοπούν; Το κλασσικό διακύβευμα “από ποιον και για ποιον” θα έλθει με ορμή στο κέντρο των μετεκλογικών εξελίξεων και από τις πρώτες ημέρες μάλιστα.