Άρθρο στην εφημερίδα “ΕΘΝΟΣ” _”Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη”: Υποχρέωση και όχι δικαίωμα_

Οι επιχειρήσεις δε λειτουργούν στο κενό αλλά μέσα στις κοινωνίες. Αυτό σημαίνει ότι είναι υποχρεωμένες να ενσωματώσουν, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό, ή να δείχνουν ότι ενσωματώνουν αξίες και προτεραιότητες που θέτει η κοινωνία σε κάθε εποχή.

 

Στο πλαίσιο αυτό πράξεις όπως η καταστροφή του περιβάλλοντος και η κατασπατάληση των φυσικών πόρων στο όνομα της ανάπτυξης, καθώς και η προσπάθεια μεγιστοποίησης του κέρδους πάση θυσία, μέσω της καταστρατήγησης εργασιακών δικαιωμάτων, της χρησιμοποίησης μαύρης εργασίας, της εισφοροδιαφυγής – φοροδιαφυγής κλπ γίνονται όλο και λιγότερο αποδεκτές από το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο στη σημερινή εποχή.

 

Έτσι, η «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη» θεωρήθηκε από ορισμένους ως το φάρμακο που θα οδηγούσε στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και στην κοινωνική νομιμοποίηση της δράσης και της κερδοφόρας λειτουργίας τους. Διότι, εκτός των άλλων, η καλή φήμη δημιουργεί τις προϋποθέσεις για προσέλκυση περισσότερων πελατών – καταναλωτών, άρα θέτει τις βάσεις για μεγαλύτερο τζίρο και υψηλότερα κέρδη.

 

Η προσπάθεια όμως αυτή προσκρούει σε ορισμένα εγγενή εμπόδια.

 

Το πρώτο είναι ότι οι επιχειρήσεις είναι μέρος ενός συστήματος. Εκείνο λοιπόν που ενδιαφέρει τους πολίτες δεν είναι μόνο η συμπεριφορά της κάθε επιχείρησης ξεχωριστά αλλά συνολικά οι επιπτώσεις από τη λειτουργία του συστήματος σε σχέση με την ανεργία, την ακρίβεια, το περιβάλλον, την κατανομή των εισοδημάτων κλπ.  Πώς να πείσει μια Τράπεζα π.χ. για την «κοινωνική της ευθύνη» όταν η κοινωνία θεωρεί το τραπεζικό σύστημα συνολικά στυγνό εκμεταλλευτή των αναγκών της;

 

Το δεύτερο είναι ότι η καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων, η παράβλεψη των κανόνων προστασίας του περιβάλλοντος, η αθέτηση των φορολογικών και άλλων υποχρεώσεων, η ανομία γενικότερα, συνιστούν πηγή κέρδους και «ανταγωνιστικό πλεονέκτημα» στο πλαίσιο του μεταξύ των επιχειρήσεων ανταγωνισμού. Όπου ιδιαίτερα τέτοιες πρακτικές είναι διαδεδομένες, το θετικό παράδειγμα όχι μόνο δε φέρνει αποτέλεσμα, αλλά και μπορεί να αντιμετωπίζεται με καχυποψία.

 

Το θέμα επομένως της κοινωνικής ευθύνης των επιχειρήσεων δε μπορεί να αφεθεί και ούτε θα έχει καμία τύχη αν αφεθεί στην καλή θέληση και την οικειοθελή διάθεση των επιχειρηματιών.

 

Αν η προστασία του περιβάλλοντος, αν ο σεβασμός της αξιοπρέπειας των εργαζομένων και των καταναλωτών αναγνωρίζονται ως μέρος αυτής της ευθύνης, τότε για να έχει αυτή η αναγνώριση κάποιο πρακτικό αντίκτυπο, μόνο ένας τρόπος, κατά τη γνώμη μου, υπάρχει: να αναγνωριστεί αυτός ο σεβασμός ως καταστατική υποχρέωση των επιχειρήσεων, να θεσμοθετηθούν οι συναφείς υποχρεώσεις και να εξασφαλιστούν αποτελεσματικοί μηχανισμοί εποπτείας και ελέγχου της τήρησής τους. Με άλλα λόγια, η «κοινωνική ευθύνη» πρέπει να καταστεί καθολική υποχρέωση των επιχειρήσεων και όχι ένα δικαίωμα, η άσκηση του οποίου επαφίεται στη διακριτική τους ευχέρεια.

 

Τα παραπάνω αναδεικνύουν μια  ευρύτερη ανάγκη: Εκείνη  του επαναπροσδιορισμού των σχέσεων επιχειρήσεων και κοινωνίας συνολικά και επανεξέταση των πλαισίων και των όρων λειτουργίας της επιχειρηματικότητας σε σχέση με τους εργαζόμενους, το περιβάλλον, τους καταναλωτές. Και η επελαύνουσα κρίση, που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και κοινωνική, είναι βέβαιο, θα κάνει την ανάγκη αυτή πιο επιτακτική και πιο άμεση.

Πρόεδρε, σήμερα είπες "Δεν έχει γίνει πιο μνημονιακή απόφαση από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, από αυτό το μαξιλάρι του κ. Τσακαλώτου".Επίτρεψέ μου λοιπόν, κάποιες αναγκαίες επισημάνσεις:• Ο Αλέξης Τσίπρας επανειλημμένα έχει δηλώσει υπερήφανος για το μαξιλάρι, θεωρώντας το επίτευγμα του #ΣΥΡΙΖΑ.Αυτή, μάλιστα, δεν ήταν απόφαση κάποιου υπουργού, αλλά συλλογική κυβερνητική επιλογή. Το μαξιλάρι δεν ήταν μνημονιακή υποχρέωση, αλλά αναγκαίο μέτρο για να διευκολύνουμε την έξοδο της χώρας στις αγορές. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι επιλογές που είχαμε ήταν "μαξιλάρι ή προληπτική πιστωτική γραμμή" που ζητούσε πχ ο Γιάννης Στουρνάρας & προϋπέθετε νέο μνημόνιο.• Ο επίσημος δε απολογισμός του ΣΥΡΙΖΑ για την περίοδο 2012-19, ο πρώτος & μόνος που έχει κάνει κυβερνητικό κόμμα στην Ελλάδα, μιλούσε για το επίτευγμα του μαξιλαριού, με το οποίο ανακτήθηκε η δημοσιονομική κυριαρχία της χώρας. Ο Απολογισμός ψηφίστηκε σχεδόν ομόφωνα από την ΚΕ του κόμματος.Πρόεδρε, σου προτείνω να διαβάσεις τις συγκεκριμένες σελίδες (σ.σ. 72-74). Και γενικότερα εφόσον θέλεις ν' αναφέρεσαι στο κυβερνητικό έργο, είναι απαραίτητο να διαβάσεις τον Απολογισμό του κόμματος του οποίου ηγείσαι, ώστε να μην εκτίθεσαι & να μη δίνεις λαβή στη ΝΔ με τα συκοφαντικά επιχειρήματα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου. Σε κάθε περίπτωση να μην υπονομεύεις τον συλλογικό άθλο του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2015-19 υπό την καθοδήγηση & την πρωθυπουργία του Αλέξη Τσίπρα. Συλλογικό άθλο που διέσωσε τη χώρα & είναι ιστορικό κεκτημένο & παρακαταθήκη της Αριστεράς για το μέλλον. ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Πριν από λίγες ημέρες απηύθυνα, θεσμικά, στον πρόεδρο του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ επιστολή με συγκεκριμένες προτάσεις για μια ενωτική διέξοδο από την κρίση του κόμματος. Ο Στέφανος Κασσελάκης επέλεξε να μην απαντήσει ποτέ στην επιστολή μου. Ούτε αυτή έφτασε, θεσμικά, στα μέλη της Πολιτικής Γραμματείας & της Κεντρικής Επιτροπής, όπως είχα ζητήσει από τη γραμματεία του κόμματος. Πρόκειται για νέα αντιδημοκρατικά ήθη & αλαζονικές συμπεριφορές που με κάνουν να πιστεύω ότι ο νέος πρόεδρος έχει κάνει τις επιλογές του & αυτές είναι βαθιά διχαστικές & τραυματικές. Ο Στέφανος Κασσελάκης εξελέγη τυπικά δημοκρατικά, αλλά πορεύεται ουσιαστικά αντιδημοκρατικά. Η ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή αποτελεί προσβολή όχι μόνο για τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά για κάθε δημοκρατικό πολίτη, καθώς φαίνεται να αγνοεί βασικές αρχές της δημοκρατίας & του νομικού πολιτισμού. Η αποχώρηση μου από τη συνεδρίαση της ΚΕ, μαζί με πολλά άλλα μέλη, ήταν επιβεβλημένη πράξη αξιοπρέπειας. Δεν ξέρω πόσα περιθώρια υπάρχουν ακόμη, ώστε να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ κόμμα της Αριστεράς. Εκείνο πάντως που έγινε σαφές το διήμερο αυτό είναι ότι η «νέα ελπίδα» που με αγωνία επιζητούν η κοινωνία & η χώρα μπορεί να αναγεννηθεί μόνο μέσα από την ανασύνταξη & ανασύνθεση του ευρύτερου αριστερού & προοδευτικού χώρου. Στη φάση που είμαστε, αυτό απαιτεί αυτενέργεια, συλλογικές πρωτοβουλίες & συντονισμένες δράσεις μέσα κι έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ & κυρίως μέσα στην κοινωνία. ΓΔρ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μητροπόλεως 1
10557, Αθήνα

e-mail
ydragasakis@parliament.gr