Άρθρο στην εφημερίδα “ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΥΓΗ” _Φτωχοταμείο: Ένας πελατειακός μηχανισμός πλαστών προσδοκιών_

ΦΤΩΧΟΤΑΜΕΙΟ: ΕΝΑΣ ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΠΛΑΣΤΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΩΝ

Μέσα σε μια, καλλιεργούμενη από την ίδια, προεκλογική ατμόσφαιρα η κυβέρνηση, ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός ταμείου για τη φτώχεια που ο υπουργός Ανάπτυξης κ. Σιούφας το χαρακτήρισε ήδη “κατάκτηση για το κοινωνικό κράτος”.

                         ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Αυτό όμως είναι ακριβώς εκείνο θα έπρεπε να αποδειχθεί. Διότι στις συνθήκες του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού πολιτικές διαχείρισης της φτώχειας χρησιμοποιούνται συχνά όχι για την ενίσχυση αλλά για τη συρρίκνωση και την αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους. Αυτό γίνεται συνήθως με τη μεταφορά δημόσιων πόρων και αρμοδιοτήτων – είτε με τη μορφή φορολογικών απαλλαγών είτε με τη μορφή επιχορηγήσεων – από το κράτος σε ιδρύματα της ιδιωτικής και της  εκκλησιαστικής φιλανθρωπίας. Στις ΗΠΑ, συγκεκριμένα, οι κυβερνήσεις Μπους μεταφέρουν σημαντικούς πόρους σε εκκλησιαστικά και  άλλα ιδιωτικά ιδρύματα για δράσεις που απευθύνονται στα πιο φτωχά στρώματα.

Η Ν.Δ. έλκεται από αυτό το μοντέλο. Δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο και το γεγονός ότι η προγραμματική συμφωνία που συμβολικά προσέφερε ο υπουργός Οικονομίας κ. Αλογοσκούφης στον Αρχιεπίσκοπο ύψους 30 εκατομ. ευρώ – ως πρώτη δόση προφανώς – αφορά σε προγράμματα “για την κοινωνική προστασία των ευπαθών ομάδων του πληθυσμού όπως ηλικιωμένους, άπορους, μετανάστες κλπ.” όπως αναφέρθηκε στις σχετικές ανακοινώσεις.

Ένα σημείο προς διευκρίνιση είναι λοιπόν τι ρόλος επιφυλάσσεται στην εκκλησία και σε ιδιωτικά ιδρύματα στη διαχείριση των πόρων του ταμείου.

Ένα άλλο κρίσιμο σημείο προς διευκρίνιση είναι η προέλευση των πόρων. Σε μια δήλωσή του ο κ. Αλογοσκούφης είπε ότι “το ταμείο θα προικοδοτείται στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης και της αύξησης των κοινωνικών δαπανών” (Απογευματινή 11/5/07). “Αναδιάρθρωση”, σημαίνει ανακατανομή πόρων. Ποιες κοινωνικές δαπάνες, λοιπόν, θα μειωθούν προκειμένου να προικοδοτηθεί το ταμείο για τη φτώχεια; Μήπως το ταμείο της φτώχειας θα λειτουργήσει τελικά ως άλλοθι για την αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους;

                                ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ;

Καιρό τώρα, η κυβέρνηση και ο φιλικός της τύπος καλλιεργούν την εντύπωση ότι η κυβέρνηση θα δημιουργήσει ένα ταμείο που από το 2008 θα αρχίσει να μοιράζει στους φτωχούς από 1.000 ευρώ το χρόνο. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα “Απογευματινή” (11/5/07), ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, κ. Γ. Αλογοσκούφης, εξηγούσε ότι δικαιούχοι του ευρω-χιλιάρικου θα είναι όσοι βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας. “Έχουμε 2 εκατομμύρια φτωχούς” διευκρίνισε ο κ. Αλογοσκούφης, άρα, “στον κάθε φτωχό αναλογούν 1.000 ευρώ”.

Οι ανακοινώσεις της κυβέρνησης αποδείχθηκαν ήδη μια πικρή απογοήτευση για τους ανθρώπους της μεγάλης ανέχειας. Διότι αυτό που τώρα διευκρινίστηκε είναι ότι το ποσόν των 2 δις ευρώ θα υπάρχει στο ταμείο μετά το 2010, κι αυτό αν και εφόσον, υποθέτουμε, οι προϋπολογισμοί ως τότε έχουν ισοσκελισθεί, όπως ο κ. Αλογοσκούφης έχει ήδη δεσμευθεί στην Ε.Ε. Αλλά ούτε τότε θα υπάρχει ένα ευρωχιλιάρικο για κάθε φτωχό. Το ταμείο διευκρίνισε ο κ. Αλογοσκούφης θα χρηματοδοτεί μελέτες, δράσεις και διάφορα προγράμματα που θα υποβάλλονται σ’ αυτό. Το κόστος αυτών των προγραμμάτων θα φτάσει κάποτε να είναι ένα ποσόν που αν διαιρεθεί με τον αριθμό των φτωχών θα δίνει 1.000 ευρώ. Δεν είναι λοιπόν καθόλου σωστή η εντύπωση ότι οι φτωχοί θα πάρουν έστω από 1.000 ευρώ. Κανένας φτωχός δεν μπορεί να είναι βέβαιος αν θα πάρει και τι θα πάρει.

Όταν καταθέταμε την πρότασή μας για τη θεσμοθέτηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος επιμέναμε ότι σημασία δεν είχε μόνο το ύψος (του εγγυημένου εισοδήματος) αλλά κυρίως η θεμελίωση του δικαιώματος αυτού. Τη σημασία αυτής της διάστασης τη βλέπουμε σήμερα. Η πολιτική της κυβέρνησης δεν θεμελιώνει κανένα δικαίωμα των φτωχών, ούτε σε χίλια αλλά ούτε σε ένα ευρώ. Εκείνο που θεμελιώνεται είναι το δικαίωμα της κυβέρνησης να διαχειρίζεται στο όνομα των φτωχών, ένα σεβαστό ποσόν.

                           ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΤΕΛΙΚΑ;

Η δημιουργία, ενόψει των εκλογών, προσδοκιών και σχέσεων πολιτικής ομηρίας είναι η πιο προφανής επιδίωξη της κυβέρνησης.

Η δημιουργία ενός οικονομικού μηχανισμού με σκοπό την άσκηση πελατειακής πολιτικής με κομματικά κριτήρια είναι μια δεύτερη επιδίωξη που δεν πρέπει να αποκλείουμε. Όσο μεγαλύτερες θα είναι οι ασάφειες στον  τελικό νόμο, όσο πιο χαλαρές θα είναι οι διαδικασίες, όσο πιο απροσδιόριστα θα είναι τα κριτήρια τόσο πιο ισχυρές θα είναι οι ενδείξεις πως πρόκειται για ένα πελατειακό μηχανισμό υπέρ της κυβέρνησης παρά για μια πολιτική υπέρ των φτωχών.

Από τις ανακοινώσεις του κ. Αλογοσκούφη διαφαίνεται και μια τρίτη επιδίωξη. Η φτώχεια αντιμετωπίζεται κυρίως όχι ως ένα κοινωνικό πρόβλημα αλλά ως ένα στατιστικό μέγεθος. Η επιδίωξη που διαφαίνεται λοιπόν είναι η στατιστική μείωση της φτώχειας.

Η κατανόηση της φτώχειας ως στατιστικό μέγεθος απολυτοποιεί τη “γραμμή” που ορίζει την ακραία φτώχεια. Έτσι το 2004 η “γραμμή” αυτή ήταν στα 5.600 ευρώ ετήσιο εισόδημα ή στα 400 ευρώ το μήνα αν διαιρέσουμε αυτό το ποσό δια του 14. Ένας μερικά απασχολούμενος επομένως που παίρνει 450 ευρώ ή και ένας πλήρως απασχολούμενος που παίρνει 668 ευρώ θεωρείται ως μη φτωχός και άρα δεν απασχολεί την υπό σχεδιασμό πολιτική. Η φιλοσοφία της συζητούμενης πολιτικής είναι να περιορίσει τα άτομα που το ετήσιο εισόδημά τους είναι κάτω των 5.600 ευρώ (για το 2004).

Αναλυτικότερες έρευνες έχουν δείξει ότι το 50% των φτωχών είναι κοντά σ’ αυτό το όριο. Άρα με κάποια ενίσχυση, ένα μέρος απ’ αυτούς μπορεί να ξεπεράσει το όριο, ν’ ανέβει δηλαδή, πάνω από τη γραμμή. Αν αυτό συμβεί τότε το ποσοστό της – έτσι οριζόμενης – φτώχειας μπορεί να πέσει από το 21% που είναι σήμερα στο 16% ή και χαμηλότερα.

Είναι εύκολο, αν και δεν είναι της στιγμής, να αποδείξει κανείς ότι ο στατιστικός αυτός στόχος μπορεί να επιτευχθεί (και με ποσά λιγότερα από 2 δις ευρώ) και ταυτόχρονα το κοινωνικό πρόβλημα της φτώχειας να γίνει οξύτερο. Διότι η φτώχεια δεν είναι ένα στατιστικό μέγεθος ούτε εξαντλείται η φτώχεια στην εισοδηματική της διάσταση. Είναι ένα πρόβλημα ευρύτερο, μια κατάσταση ανάγκης, ανέχειας και τελικά ανελευθερίας όπως την έχει χαρακτηρίσει εύστοχα ο νομπελίστας Amartya Sen, με διαστάσεις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές.

     ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΥΡΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Για να κάνει κάποιος αποταμίευση δεν είναι απαραίτητο να έχει αγοράσει πρώτα κουμπαρά! Μπορεί να κάνει αποταμίευση και ας μην έχει κουμπαρά. Η κυβέρνηση διαφημίζει τον κουμπαρά, δηλαδή το ταμείο για τη φτώχεια, αλλά δεν μας έχει πείσει ότι έχει τη βούληση να κάνει αποταμίευση, δηλαδή να εφαρμόσει μια πολιτική καταπολέμησης της φτώχειας έστω στην ακραία της μορφή έστω και στη στενή εισοδηματική της διάσταση.

Οι κυβερνητικές εξαγγελίες αφήνουν  το πρόβλημα της φτώχειας ουσιαστικά ανέγγιχτο. Επιπρόσθετα περιορίζονται σε όσους ζουν κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας. Αγνοούν οι εξαγγελίες το πρόβλημα των εργαζόμενων φτωχών, όσων ζουν δηλαδή με τον μισθό των 700 ευρώ ή ακόμη χειρότερα με τον “μερικό μισθό” της μερικής και ευκαιριακής απασχόλησης.

Από την άλλη πλευρά η στάση ορισμένων τμημάτων της Αριστεράς (π.χ. ΚΚΕ) που ανάγουν την καταπολέμηση της φτώχειας αποκλειστικά σε δίκαια κατά τα άλλα αιτήματα για αυξήσεις των μισθών, των επιδομάτων ανεργίας και των συντάξεων αγνοεί όσους ζουν κάτω από τη “γραμμή” δηλαδή τους φτωχότερους των φτωχών, όσους δεν είναι απλώς άνεργοι αλλά αποκλεισμένοι από την αγορά εργασίας. Αγνοεί η στάση αυτή γενικότερα το πρόβλημα και τους κινδύνους διεύρυνσης της κοινωνικής γκετοποίησης και του κοινωνικού αποκλεισμού, προς την οποία ωθεί ο σημερινός νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός.

Είναι προφανής λοιπόν η ανάγκη για μια ευρύτερη και συνολική πολιτική, που θα αναγνωρίζει τόσο τις εισοδηματικές όσο και τις μη εισοδηματικές διαστάσεις της φτώχειας και θα ενοποιεί τους φτωχούς που είναι κάτω από τη “γραμμή”, με εκείνους που είναι πάνω απ’ αυτήν. Απαιτείται γι’ αυτό μια στρατηγική που θα οικοδομείται από τα κάτω προς τα πάνω, θα θέτει κατώτατα όρια με τη μορφή ενός ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος κι ενός ελάχιστου επιπέδου δικαιωμάτων σε πρόσβαση σε δημόσια αγαθά και υπηρεσίες και θα προχωρεί στη βάση αυτή σε μέτρα και πολιτικές που θα ωθούν σε μια πολιτική σύγκλισης προς τα πάνω και μείωσης των κοινωνικών ανισοτήτων.

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,907

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Μαζί - Να ανατρέψουμε τους συσχετισμούς & στη Δυτική ΑθήναΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας#ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Εχθές ο κ. Σκέρτσος υποτίθεται ότι... αποκάλυψε τα «fake news» του ΣΥΡΙΖΑ για τη φορολογία & το εισόδημα. Για το πώς οι έμμεσοι φόροι σε συνθήκες πληθωρισμού αυξάνουν τη φορολογική επιβάρυνση το αναλύσαμε εχθές. Σήμερα, ας δούμε πώς ο πληθωρισμός μειώνει το πραγματικό εισόδημα.❌ Ο κ. Σκέρτσος ισχυρίστηκε ότι: «Οι μισθοί αυξήθηκαν δεν μειώθηκαν». ❌ Και για την Έκθεση του ΟΟΣΑ που έλεγε το ακριβώς αντίθετο, ο κ. Σκέρτσος ισχυρίστηκε ότι «Έγινε τον Νοέμβριο του 2022. Όχι τον Απρίλιο του 2023... άρα δεν ήταν επίκαιρη…».📉Αφού δεν τους αρέσει λοιπόν η Έκθεση του ΟΟΣΑ, ας δούμε τι λέει η Έκθεση της Κομισιόν (Country Report) που δημοσιεύτηκε στις 25.5.2023, άρα είναι εντελώς… επίκαιρη. ❗️Το πρώτο που λέει είναι ότι «ο πραγματικός μισθός στην Ελλάδα για το 2022 μειώθηκε κατά 4,7%, γιατί η ονομαστική αύξησή του υπολειπόταν της αύξησης του πληθωρισμού». Άρα επιβεβαιώνει επί της ουσίας την Έκθεση του ΟΟΣΑ. ❗️Το δεύτερο που λέει είναι ότι η αύξηση που δόθηκε εντός Απριλίου αναμένεται να αποκαταστήσει «μερικώς» την περαιτέρω μείωση των πραγματικών μισθών το 2023. 1️⃣ Συμπέρασμα 1ο: Οι πραγματικοί μισθοί μειώθηκαν το 2022, & με «τη βούλα» της Κομισιόν, επομένως ο κ. Σκέρτσος ψεύδεται εφόσον υποστηρίζει το αντίθετο. 2️⃣ Συμπέρασμα 2ο: Οι πραγματικοί μισθοί αναμένεται να μειωθούν & το 2023 εάν δεν υπάρξει αλλαγή πολιτικής. 3️⃣ Συμπέρασμα 3ο: Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τον πληθωρισμό ως εργαλείο για να μειώνει αφανώς το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών μέσω ανεπαρκών αυξήσεων που δεν καλύπτουν την άνοδο του πληθωρισμού και μέσω των έμμεσων φόρων που «πολλαπλασιάζονται» εξαιτίας της ακρίβειας. Με τους δυο αυτούς τρόπους εγκαθιστά ένα σύστημα εσωτερικής υποτίμησης των μισθών οι συνέπειες της οποίας θα φανούν σωρευτικά τα επόμενα χρόνια. 🚮 Όσο για την… υπόσχεση της ΝΔ για αυξήσεις 25% είναι εντελώς αίολη & απατηλή αφού δεν δεσμεύεται για την αποκατάσταση της αγοραστικής δύναμης των μισθών. 🚫 Αυτή ήταν η πολιτική της ΝΔ για 4 χρόνια & αυτή & χειρότερη θα είναι εάν δεν ανατραπούν οι συσχετισμοί στις 25 Ιούνη. #ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Και με τη «βούλα» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής [Έκθεση Μακροοικονομικών Ανισορροπιών, σ.12], ο υψηλός πληθωρισμός στην Ελλάδα πυροδοτείται από τα υψηλά κέρδη. Αυτά που η ΝΔ άφησε ανεξέλεγκτα, χωρίς έλεγχο στις αγορές. Υπερκέρδη που είναι η άλλη όψη της αφαίμαξης του εισοδήματος εξαιτίας των έμμεσων φόρων που η ΝΔ άφησε άθικτους. Αυτή ήταν η 4ετία ΝΔ & Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτή & χειρότερη θα είναι μια νέα, αν δεν ανατρέψουμε τους συσχετισμούς στις 25 Ιούνη#ΣΥΡΙΖΑΠΣ#ξεκινάμε_πάλι_μαζί#εκλογές2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr