Άρθρο στην εφημερίδα “ΒΗΜΑ”_Η πολιτική στις νέες “κανονικότητες” του καπιταλισμού

Τι ακριβώς υπερασπίζεται στ’ αλήθεια η κυρίαρχη πολιτική σήμερα στη χώρα μας και στην Ευρώπη; Ποιες «Θερμοπύλες» φυλάει και από ποιους εχθρούς; Σε ποιες προσδοκίες του κόσμου μπορεί να ανταποκριθεί; Ποιες δεσμεύσεις, απέναντι, ιδιαίτερα, στις νέες γενιές, είναι σε θέση να αναλάβει; Ποιες εγγυήσεις και με ποια αξιοπιστία μπορεί να δώσει στον κόσμο της εργασίας και τους απόμαχους της δουλειάς; Ποιες αξίες, ποιο πολιτικό πολιτισμό και ποια πρότυπα καλλιεργεί;

 

 

Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες της κοινής γνώμης πέντε στους δέκα Έλληνες δηλώνουν ότι δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική. Και οκτώ στους δέκα δηλώνουν δυσαρεστημένοι από τη λειτουργία της Δημοκρατίας. Το πιο ανησυχητικό όμως και επικίνδυνο στις διαπιστώσεις αυτές δεν είναι οι αριθμοί, που η ακρίβειά τους μπορεί να είναι σχετική, αλλά ο φαύλος κύκλος που αποκαλύπτουν: ο μαρασμός της Δημοκρατίας φαίνεται να τροφοδοτεί την απαξίωση της πολιτικής και η αποστροφή του κόσμου από την πολιτική επιτείνει την υποβάθμιση της δημοκρατίας.

 

 

Αν θεωρήσουμε ότι αυτή η στάση των πολιτών συνιστά μια απάντηση στα ως άνω ερωτήματα, τότε εύλογα μπορούμε να υποθέσουμε ότι η απάντηση αυτή συμπυκνώνει τις εμπειρίες τους από την παθογένεια του πολιτικού μας συστήματος και αντανακλά την κρίση εμπιστοσύνης που το ίδιο το σύστημα του συναινετικού δικομματισμού παράγει με την πολιτική του.

 

 

Αν όμως αυτή είναι η απάντηση με βάση τις ως τώρα εμπειρίες, ποια απάντηση μπορούμε να πάρουμε με βάση τις τάσεις που σηματοδοτούν το μέλλον; Πώς διαγράφονται, με άλλα λόγια, οι ορίζουσες της πολιτικής σ’ αυτή τη νέα ιστορική φάση που άνοιξε η πολυδιάστατη καπιταλιστική κρίση;

 

                          ΟΙ ΝΕΕΣ «ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΕΣ»

 

Το ενδιαφέρον εδώ είναι πως ό,τι σε μας εμφανίζεται ως αναχρονισμός ή ελληνική ιδιαιτερότητα, τα ίδια ή ανάλογα προβάλλονται πλέον ανοιχτά ως οι «νέες κανονικότητες» στις οποίες θα πρέπει οι πάντες να προσαρμοστούν.

 

 

Η αποπολιτικοποίηση, που σε μας προέκυψε, όπως πολλοί υποστηρίζουν, μέσα από μια ρηχή υπερπολιτικοποίηση της μεταπολίτευσης, συναντιέται με τη γενικότερη τάση αποπολιτικοποίησης της οικονομίας, τεχνικοποίησης της πολιτικής και ανάδειξης των αγορών σε χωροφύλακα των κοινωνιών, σε άμεσα δρώντα παράγοντα για την πειθάρχησή τους.

 

 

Έτσι, ο κ. Τρισέ, σε μια πρόσφατη ομιλία του, στο Jackson Hole (στις 27/8) δήλωσε την αποστροφή του ακόμη και στον όρο «πολιτική οικονομία», αφού έστω και ως όρος παραπέμπει σε κοινωνικές ανάγκες, αναφορές και πιέσεις.

 

 

Απαιτεί, με τον τρόπο αυτό, κρίσιμες οικονομικές επιλογές να γίνονται με όρους «απολιτικής οικονομίας», όπως υποστήριξε, σ’ ένα περιβάλλον δηλαδή αποστειρωμένο από την πολιτική, τις ανάγκες και τις πιέσεις της κοινωνίας, σε θεσμούς που, όπως η Κεντρική Τράπεζα, λειτουργούν χωρίς κοινωνικό έλεγχο.

 

 

Η προτεραιότητα έτσι της Κεντρικής Τράπεζας για τη σταθερότητα των τιμών, ανεξάρτητα από τις διαστάσεις της ανεργίας, εμφανίζεται ως μια φυσική και κοινωνικά ουδέτερη επιλογή, ενώ βέβαια συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

 

 

Μια δεύτερη, συμπληρωματική προς την προηγούμενη, «κανονικότητα» που προωθείται συστηματικά, αφορά στην τεχνικοποίηση της πολιτικής, με την έννοια ότι κρίσιμες επιλογές, όσες δεν μπορούν να παραπεμφθούν σε πολιτικά αποστειρωμένους θεσμούς, παίρνουν τη μορφή αυτόματων ρυθμιστών ή ανελαστικών ορίων. Απαιτείται συγκεκριμένα η δαπάνη για τις συντάξεις, ως ποσοστό του ΑΕΠ, να ορίζεται από τώρα ως το 2060 σε όρια  σταθερά και ανελαστικά, ανεξάρτητα από τον αριθμό των συνταξιούχων και τις ανάγκες τους, το ίδιο και για το ύψος των δαπανών για την υγεία, το έλλειμμα, το Δημόσιο Χρέος κλπ. Έτσι αν η ελληνική Βουλή ποτέ δεν συζητούσε τον προϋπολογισμό επί της ουσίας, λόγω αναχρονισμού, η συζήτηση του προϋπολογισμού παύει να έχει νόημα υπό το νέο καθεστώς, αφού οι βασικές επιλογές είναι κλειδωμένες και από πριν αποφασισμένες από άλλα κέντρα εξουσίας.

 

 

Όλα αυτά γίνονται βέβαια για να μπορέσει να επιβληθεί η νέα σκληρή λιτότητα διαρκείας, που κατά τους εμπειρογνώμονες του ΔΝΤ θα πρέπει να είναι διαρκής, με ορίζοντα το 2030 τουλάχιστον, μια λιτότητα όχι σχετική, όπως τη γνωρίσαμε ως τώρα, αλλά απόλυτη, με στόχο την απόλυτη μείωση των μισθών και των συντάξεων και όχι απλώς τη συγκράτησή τους κάτω από την αύξηση της παραγωγικότητας, αφού αυτό κρίνεται αναγκαίο για να αφομοιωθεί το κόστος της κρίσης και να ανακάμψουν τα ποσοστά της κερδοφορίας.

 

 

Γι αυτό και μια ακόμη «κανονικότητα» του υπό διαμόρφωση νέου «υποδείγματος» λειτουργίας της πολιτικής, απαιτεί όχι πλέον τη διαμεσολαβημένη αλλά την αυτοπρόσωπη παρουσία των αγορών, ώστε με τη βία τους να υποκαθιστούν το έλλειμμα νομιμοποίησης της ασκούμενης πολιτικής. Ακριβώς γι’ αυτό οι αγορές –που παρεμπιπτόντως δεν είναι υποκείμενα, αλλά χώρος δράσης και σχέσεις υποκειμένων- παρουσιάζονται μυστικοποιημένες, ως νέες θεότητες, ως δυνάμεις φυσικές.

 

 

Ό,τι επομένως εμείς βιώνουμε ως απαιτήσεις προσαρμογής, υπό την απειλή της χρεοκοπίας, αποτελεί μια ακόμη «κανονικότητα», στην εξουσία της οποίας θέλουν να υπόκεινται όχι μόνο οι κοινωνίες της περιφέρειας, αλλά και οι μητροπόλεις του καπιταλισμού.

 

*****

 

Επανερχόμενοι λοιπόν στα αρχικά ερωτήματα, διαπιστώνουμε ότι στις νέες κανονικότητες του καπιταλισμού κανένα κοινωνικό συμβόλαιο δεν μπορεί να υπάρξει ή να συγκροτηθεί, καμία εγγύηση δεν μπορεί να δοθεί στην κοινωνία και στις τάξεις των οικονομικά ασθενών, κανένα επίπεδο συντάξεων ή κοινωνικών παροχών δεν μπορεί να διασφαλισθεί, αφού το μόνο συμβόλαιο που εγγυώνται οι «κανονικότητες» αυτές είναι οι εγγυήσεις προς το χρηματιστικό κεφάλαιο και τους πιστωτές.

 

 

Το πλαίσιο αυτό, της περιορισμένης δημοκρατίας ή της «συναινετικής μεταδημοκρατίας», όπως ορισμένοι την αποκαλούν, δεν ορίζει μόνο τις συντεταγμένες άσκησης της πολιτικής αλλά προσδιορίζει και τα γενικά χαρακτηριστικά του πολιτικού πολιτισμού και του τύπου του πολιτικού που είναι αναγκαίος για τη, μεταλλαγμένη σε τελετουργία, λειτουργία της πολιτικής. Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει «ζήτηση» για προσωπικότητες με κοινωνικά οράματα, φιλοδοξίες αναμορφωτικές και υψηλές απαιτήσεις δημιουργίας, αφού εκείνο που προκύπτει ως ανάγκη για το σύστημα είναι πολιτικές  σχέσεις υπαλληλικές και πολιτικοί σε ρόλο «τροχονόμου», με καθήκον την τήρηση και όχι αμφισβήτηση των κανόνων και των αυτοματισμών. .

 

 

Από την άλλη πλευρά, το περιβάλλον αυτό, γίνεται ακόμη και πιο απαιτητικό και σκληρό για συλλογικότητες ή άτομα που θέλουν να αγωνισθούν για άλλα πρότυπα και προοδευτικά περιεχόμενα πολιτικής.

 

 

Ακριβώς γι αυτό η «αποστροφή» από την πολιτική ή η καταγγελία και μόνο αυτής της ασφυκτικής κατάστασης δεν είναι λύση.

 

 

Οι δυνάμεις της Αριστεράς, ειδικότερα, δεν θα πρέπει να έχουν την αυταπάτη ότι μπορούν να υπερασπισθούν τον κόσμο της εργασίας και τις αξίες της δημοκρατίας, αθροίζοντας απλά δυσαρέσκειες, χωρίς κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες και προγραμματικές συνθέσεις που να τις υπηρετούν, χωρίς  ενωτικά κοινωνικά κινήματα που να τις εκφράζουν και ένα συνολικό πολιτικό σχέδιο, βασισμένο σε ηθικές και αξιακές βάσεις, καθώς και σε μια πολιτική οικονομία των αναγκών, σε ευθεία αντιπαράθεση προς την «απολιτική οικονομία» και την αποστειρωμένη πολιτική, που οι φορείς της οικονομικής εξουσίας θέλουν να επιβάλουν. Πριν όμως κι απ’ αυτό, η ανανέωση με όρους κοινωνίας της πολιτικής και η αναζωογόνηση της Δημοκρατίας δεν είναι μόνο οξυγόνο για μια κοινωνία που ασφυκτιά ανάμεσα στον εκφυλισμό του συναινετικού δικομματισμού και τις νέες «κανονικότητες», αλλά είναι προϋπόθεση για την ανανέωση και την αναζωογόνηση και της ίδιας της Αριστεράς και των αυθεντικών κοινωνικών κινημάτων.         

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

Γιάννης Δραγασάκης - Yannis Dragasakis

12,887

Υποψήφιος Βουλευτής Δυτικού Τομέα Αθηνών | ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

"Τα μηνύματα της κοινωνίας & ο κρίσιμος αγώνας που έχουμε μπροστά μας"H 21η Μάη ήταν ένα σοκ για όλες & όλους μας. Και ήταν ένα σοκ όχι τόσο γιατί «έπεσαν έξω οι δημοσκοπήσεις» ή γιατί τις «διαβάσαμε λάθος», αλλά γιατί η επαφή με την κοινωνία, η ζωντανή επικοινωνία με τους ανθρώπους μάς έδινε δύναμη & ελπίδα για την πολιτική αλλαγή.Το βλέπαμε στις μεγάλες συγκεντρώσεις του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ & του Αλέξη Τσίπρα στην Αθήνα, στην Πάτρα, στο Ηράκλειο & σε όλη την Ελλάδα. Αλλά & προσωπικά, στην καθημερινή επαφή μου με τους πολίτες στις γειτονιές της Δυτικής Αθήνας εκφραζόταν έντονα η ανάγκη για πολιτική αλλαγή.Η πρόταση προοδευτικής διεξόδου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είχε αφετηρία ακριβώς τις ανάγκες &τις αγωνίες αυτές. Δεν έπεισε όμως. Κι αυτό μένει στο τέλος της ημέρας. Και για αυτό πρέπει να γίνει η αφετηρία έρευνας & συζήτησης που δεν πρέπει να μείνει στα ρηχά & προφανή αλλά να πάει σε βάθος. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και θα αλλάξουν.Προέχει όμως η άμεση μάχη της 25ης Ιούνη, που είναι κρίσιμη για τη χώρα & για την προοπτική της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Στεκόμαστε με σεβασμό μπροστά στη λαϊκή ετυμηγορία & αφουγκραζόμαστε τα μηνύματα της. Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δεν διαγράφει, ούτε αμνηστεύει εγκλήματα που διαπράχτηκαν κατά της δημοκρατίας & του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε εξαλείφει τις συνέπειες της προκλητικά άνισης κατανομής & κατασπατάλησης δημόσιων πόρων. Και δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία πως μια νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη, πιο ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά, συνεπάγεται νέες απειλές για το κοινωνικό κράτος δικαίου. Άλλωστε όπως έχει ήδη προαναγγελθεί από στελέχη της, αν αποκτούσε μια πλειοψηφία 180 βουλευτών στη νέα Βουλή, η ΝΔ θα την αξιοποιούσε για την αλλαγή του Συντάγματος με μονομερή τρόπο & σε συντηρητική κατεύθυνση. Είναι ευθύνη μας να επισημάνουμε τους κινδύνους & καλούμε σε δημοκρατική συστράτευση για την αποτροπή τους. Οι εκλογές της 25ης του Ιούνη είναι κρίσιμες και για το μέλλον της Αριστεράς & της προοδευτικής παράταξης. Πέρα από λάθη & αδυναμίες του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που οδήγησαν σε εκλογική απομάκρυνση ανθρώπους που τον στήριξαν προηγούμενα, τα κόμματα της ήσσονος αριστερής & προοδευτικής αντιπολίτευσης με την απαξίωση της απλής αναλογικής, την απόρριψη ακόμη & συζήτησης για προγραμματική συνεργασία & τη μονομέτωπη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ διευκόλυναν αντικειμενικά την ισχυρή επικράτηση της Δεξιάς του κ. Μητσοτάκη. Για την απόκρουση όμως των κινδύνων & για την ήττα της Δεξιάς ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θεωρεί αναγκαία την οικοδόμηση προϋποθέσεων, μέσα στην κοινωνία, για μια ευρεία συμπαράταξη αριστερών & προοδευτικών δυνάμεων. Και δεσμεύεται ότι θα συνεχίσει να εργάζεται για αυτή.Η άμεση μεγαλύτερη δυνατή στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι, συνεπώς, επιτακτική για τον αποτελεσματικό έλεγχο της νέας κυβέρνησης Μητσοτάκη από αριστερή & προοδευτική σκοπιά, & για την οργάνωση από καλύτερες θέσεις της προοδευτικής ανατροπής των πολιτικών σχηματισμών, & την προοδευτική διέξοδο.Ασφαλώς πρέπει να αναζητηθούν και να συζητηθούν σε βάθος οι αιτίες της ήττας. Αλλά σημασία έχει από πια σκοπιά & με ποιο τρόπο θα «διαβάσουμε» & θα αντιμετωπίσουμε την ήττα. Υπάρχει η επιλογή του ατελείωτου πένθους & της παραίτησης, της συγκάλυψης των προβλημάτων ή της επιδερμικής ενασχόλησης με αυτά. Υπάρχει όμως & η επιλογή να αξιοποιήσουμε την ήττα ως πηγή μάθησης & δύναμης για το μέλλον. Και είναι η μόνη που ταιριάζει στην Αριστερά & η μόνη που έχει δικαιωθεί ιστορικά. Αυτή η «αξιοποίηση» είναι που αξίζει για τον «κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ», που από το 2012 μέχρι σήμερα μας κατέστησε δύναμη ανανέωσης αλλαγής στο πολιτικό σύστημα της χώρας, αλλά & ευθύνης απέναντι στην κοινωνία, τον τόπο & τους ανθρώπους του. Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η παραμονή στη κορυφή των λαϊκών προτιμήσεων αποδείχτηκε πιο δύσκολη από την κατάκτησή της. Και αυτό είναι ένα από τα θέματα που πρέπει να μας απασχολήσουν στο άμεσο μέλλον: με ποιες ταξικές αναφορές, ποιες κοινωνικές συμμαχίες, ποιες οργανωτικές, δικτυακές & θεσμικές μορφές, ποιο πολιτικό σχέδιο & ποιες μεθόδους επικοινωνίας μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις προσδοκίες του κόσμου της εργασίας, της δημιουργίας & της νέας γενιάς; Μπροστά μας, λοιπόν, έχουμε την πιο κρίσιμη μάχη, τη μάχη που θα κρίνει πολλά τόσο για τη χώρα όσο & για την Αριστερά & τον προοδευτικό κόσμο. Η εύλογη απογοήτευση & η στενοχώρια που από χθες κυριαρχούν, πρέπει να γίνουν βούληση & αποφασιστικότητα για δράση. Να απευθυνθούμε με ευκρίνεια & ειλικρίνεια, στον αριστερό & προοδευτικό κόσμο, για να αξιοποιήσουμε τη δύναμη που θα μας δώσει, ώστε πιο ταπεινά, πιο ταξικά, πιο συστηματικά να χτίσουμε από τα κάτω προς τα πάνω τις προϋποθέσεις του μετασχηματισμού που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Να δημιουργήσουμε ξανά το μεγάλο προοδευτικό ρεύμα, ιδεών, συλλογικών πρωτοβουλιών, πολιτισμικής & κοινωνικής δράσης που διέσωσε την κοινωνία στα πιο κρίσιμα χρόνια της, που έδωσε δημοκρατική διέξοδο στην κρίση το 2015 & πρέπει να μπορέσει να εκφράσει πλειοψηφικά τις δημιουργικές δυνάμεις της κοινωνίας σήμερα. Όλα αυτά όμως πρέπει να σχεδιαστούν & να γίνουν τώρα στις νέες κοινωνικές & πολιτισμικές πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουμε σε βάθος. Ο κόσμος κρίνει τους ανθρώπους και τα κόμματα «στα δύσκολα». Είμαστε ξανά υπό τη κρίση των εργαζόμενων, της νεολαίας & της κοινωνίας. Και ο πρώτος μεγάλος σταθμός σε αυτή την νέα δημιουργική δοκιμασία είναι η 25η Ιούνη.ΥΓ: Όλον αυτόν τον καιρό στη Δυτική Αθήνα είχα την τύχη να συναντήσω παλιούς αγωνιστές & αγωνίστριες, να συνομιλήσω με πολίτες που έβλεπα για πρώτη φορά, να συναντηθώ με τις αγωνίες αλλά & το πάθος των νέων για ένα κόσμο φτιαγμένο με διαφορετικά αξιακά υλικά. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες & όλους που μου προσέφεραν αυτές τις ζωογόνες εμπειρίες & ξεχωριστά σε όσους και όσες με τίμησαν & με την ψήφο τους για μια ακόμη φορά.ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣΝεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Στο Περιστέρι. Η Δυτική Αθήνα υπερψηφίζει την πρόταση προοδευτικής αλλαγής του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ για #ΔικαιοσύνηΠαντούΣΥΡΙΖΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ 1η ΟΜ Περιστερίου Συριζα Προοδευτική Συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ Πετρούπολης Σύριζα Αιγάλεω ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Σύριζα Προοδευτική Συμμαχία Αγίων Αναργύρων 3η ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 2η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου 5η ΟΜ Σύριζα - Προοδευτική Συμμαχία Περιστερίου "Νέα Ζωή" Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Δυτικής Αθήνας Νεολαια Συριζα Περιστεριου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αγίας Βαρβάρας Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Χαϊδαρίου Νεολαία Σύριζα Πετρούπολης Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Ιλίου Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Αιγάλεω #εκλογες2023 ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook
Μία ημέρα έμεινε για τις #εκλογές2023.Μιά ημέρα για την 21η Μάη.Με αγωνιστικότητα για την πολιτική αλλαγή.Με αποφασιστικότητα ν’ ανταποκριθούμε στις ανάγκες & τις αγωνίες της κοινωνίας.Με αυτοπεποίθηση για την πρόταση προοδευτικής διεξόδου του #ΣΥΡΙΖΑΠΣ.Με σύμμαχο τον λαό.Με τις τελευταίες συγκεντρώσεις-παράσταση νίκης σε Αθήνα, Πάτρα & Ηράκλειο να δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον Αλέξη #Τσίπρα.Μια ημέρα για #ΔικαιοσύνηΠαντού. ΓΔρ ... ΠερισσότεραΛιγότερα
Προβολή στο Facebook

Latest Twetter Feeds

YDragasakis @YDragasakis

Could not authenticate you.

Επικοινωνία

Μέγαρο Βουλής
10021, Αθήνα

τηλ (+30) 210 – 370 7299
(+30) 210 – 370 7972

e-mail
ydragasakis@parliament.gr